“അനുചേച്ചി കണ്ടാൽ ബെസ്ററ് ആയിരിക്കും” ലക്ഷ്മി കേൾക്കാതെ നന്ദുട്ടി എന്നോട് പറഞ്ഞു.
“നോക്കട്ടെ” എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒന്ന് കൂടി നന്ദുട്ടിയുടെ അടുത്ത് പോയി നോക്കി. ലക്ഷ്മി കാണില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി നന്ദുട്ടിയുടെ കഴുത്തിലെ lovebite റ്റിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു. നന്ദുട്ടി കഴിച്ചു കൊടിരിക്കുന്ന പ്ലേറ്റും എടുത്തുകൊണ്ടു അടുക്കളയിലേക്കു ഓടിപോയി.
“ഇവളെന്താ ഈ കാണിക്കുന്നേ” ലക്ഷ്മി അവളെ നോക്കി ശകാരിക്കാൻ ഒരുങ്ങി.
അന്ന് പതിവ് പോലെ നന്ദുട്ടി എന്നോടൊപ്പം അന്ന് കോളേജിലേക്ക് പോന്നത്. കാർ സിഗ്നൽ ലൈറ്റ് കിടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. നന്ദുട്ടി ഇട്ടിരുന്ന ലൈറ്റ് റോസ് കളർ ചുരിദാറും പിന്നെ അവളുടെ വെളുത്ത ചർമ്മവും ആ lovebite എടുത്തു കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“നല്ലപോലെ വേദനിച്ചോ ഇന്നലെ”
“കുറേശെ…….” ഒരു മകളുടെ അച്ചനോടുള്ള കൊഞ്ചൽ കലർത്തിയുള്ള മറുപടിയായിരുന്നു അത്.
“എല്ലാവരും കാണും ഇതു.”
“കണ്ടോട്ടെ” നന്ദുട്ടിയുടെ മറുപടിയിൽ നിന്നും അത് മറ്റുള്ളവർ കാണുന്നത് അവൾക്കു ഒരു അഭിമാനം ഉള്ളതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
“നിന്റെ അമ്മയെ പോലെ അല്ല. അവർക്കെല്ലാം മനസിലാകും എന്താ അത് എന്ന്.”
“മനസിലാക്കണംമല്ലൊ”
“ആര് തന്നതാണ് പറയും”
“ഐ വിൽ ടെൽ ഇറ്റ് ഈസ് ഫ്രം മൈ മാൻ”
ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ നന്ദുട്ടി പുറത്തെ കാഴ്ചൽ കണ്ടുകൊണ്ടു ഇരിക്കുന്നു. ഇന്നലെ രാത്രി നടന്ന സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു ഓർമ്മക്കുറിപ്പ് പോലെ അവളുടെ കഴുത്തിലെ ആ പാടും.കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിക്കുവാനോ പറയുവാനൊ ഒന്നും അപ്പോൾ എനിക്ക് തോണിയിലുള്ള. നന്ദുട്ടിയെ കോളേജിൽ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്തിട്ടു ഞാൻ ആശുപത്രിയിലേക്ക് പോയി.ഉച്ചക്ക് ബ്രേക്ക് ഉള്ള സമയത്തു ഞാൻ വെറുതെ നന്ദുട്ടിക്കു ഒരു മസ്ജി അയച്ചു.
‘മോളെ ഹൌ ർ യൂ……..’
ഒരു അല്പം നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം നന്ദുട്ടി ഒരു ഫോട്ടോ അയച്ചു തന്നു. ലൈബ്രറിയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു ഫോട്ടോ. കഴുത്തിലെ ആ lovebite പാട് നല്ലപോലെ കാണുന്ന രീതിയിൽ എടുത്ത ഒരു ഫോട്ടോ.
‘ആരേലും ചോദിച്ചോ?’
‘അത് ഇപ്പോൾ പപ്പാ അറിയേണ്ട’.