Posted by ഗോപി തെങ്ങുകളും, പാടങ്ങളും, പുഴകളും വേഗത്തിൽ പിന്നിലേക്ക് ഓടിമറയുന്നതും നോക്കി ട്രെയിനിന്റെ ജനാലയ്ക്കടുത്തുള്ള സീറ്റിലിരുന്നു. കാലത്തേ കേറിയതാണ്. ഉച്ചകഴിയും അങ്ങെത്താൻ. എതിരേയിരുന്ന കൊച്ചു സുന്ദരിപ്പെണ്ണ്, സ്കൂളിലാണെന്നു തോന്നുന്നു, വാ തോരാതെ ചിലച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് ഇടയിൽ അമ്മയവളെ ശാസിച്ചു മാറ്റി അവിടെ വന്നിരുന്നു. പെണ്ണ്, തന്തയെപ്പോലെ അപ്രത്തെ സീറ്റിലിരുന്നു വാ പൊളിച്ചുറക്കം തുടങ്ങി.
ഗോപിയൊന്നു പാളി നോക്കിയപ്പോൾ ആ ഐശ്വര്യമുള്ള സ്ത്രീ അവനെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആ വഴി വന്നപ്പോൾ അവർ പുഞ്ചിരിച്ചു. നാണംകുണുങ്ങിയാണെങ്കിലും അവനും ചിരിക്കാതിരിക്കാനായില്ല.
എവിടെയാ മോനിറങ്ങുന്നത്? അവർ മുന്നോട്ടാഞ്ഞിരുന്നു. അവൻ സ്ഥലം പറഞ്ഞു. ആ ഞങ്ങളുമവിടെത്തന്നാ. ടൗണിലാന്നോ വീട്? അടുത്ത ചോദ്യം.
അല്ല, പതിനഞ്ചു കിലോമീറ്റർ ഉള്ളിലാ. പിന്നെ പതിയെ അവനെന്തിനു പഠിക്കുന്നു, എവിടെപ്പോയിട്ടു വരുന്നു, വീട്ടിലാരൊക്കെയുണ്ട്…ഈ വക രഹസ്യങ്ങൾ അവർ നിഷ്പ്രയാസം ചോർത്തിയെടുത്തു. അവൻ എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഒന്നാം വർഷം കഴിഞ്ഞെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ മൂക്കത്തു വിരലു വെച്ചു.
മോൻ വല്ല പ്ലസ്ടൂ വോ മറ്റോ തൊടങ്ങിയേ ഒള്ളെന്നാ ഞാൻ… അവർ ചിരിച്ചു. അവനും ചിരിച്ചുപോയി. വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ, അധികം ഉയരമില്ലാത്ത, പൊടിമീശ എത്തിനോക്കുന്ന അവൻെറ ഓമനത്തമുള്ള മുഖം അവർ കൗതുകത്തോടെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുഴിഞ്ഞു. ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകൾ. ചോര കിനിയുന്ന ചുണ്ടുകൾ. കവിളുകളിൽ ഇളം ചുവപ്പ്.
ബ്ലൗസും ബ്രായും പൊക്കി കൊഴുത്ത മുല വെളിയിലെടുത്ത് തടിച്ചുവരുന്ന മുലഞെട്ട് അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ തിരുകിയാൽ… അവർക്ക് മുലകൾ ചുരത്തുന്നതുപോലെ തോന്നി. അവന്റെയലസമായി പാറുന്ന മുടിയിഴകൾ കോതിയൊതുക്കാൻ കൈവിരലുകൾ തരിക്കുന്നു..
അവരുടെ തുളഞ്ഞ നോട്ടം അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ ഗോപി കുറച്ചു നാണിച്ചു. സ്ത്രീകൾക്ക് അവനോടു തോന്നുന്ന വാത്സല്യം ഒരു പുതുമയല്ലായിരുന്നു. പതിനെട്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടും ഒരു സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ ഓമനത്തമുള്ള മുഖമുള്ള അവന്റെയടുത്തേക്ക് അമ്മമാർ എങ്ങിനെയോ എത്തിപ്പെടാറുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ തടിച്ചുതൂങ്ങുന്ന മുലകളും, പെറ്റ് ഇത്തിരി തള്ളിയ വയറുകളും, ഇടുപ്പുകളിലെ കൊഴുപ്പിന്റെ മടക്കുകളും, വശത്തേക്കും പിന്നിലേക്കും തള്ളിനിൽക്കുന്ന മുഴുത്ത കുണ്ടികളും… എല്ലാമവനു ഹരമായിരുന്നു. എന്നാൽ കൈവെയ്ക്കാൻ ചളിപ്പും, പേടിയും.
അമ്മേ.. എനിക്ക് വിൻഡോ സീറ്റ്…പെട്ടെന്നെണീറ്റ പെണ്ണ് അവരെ ശല്ല്യപ്പെടുത്തി.
എടീ ഞാൻ ചേട്ടനോട് വർത്താനം പറഞ്ഞോണ്ടിരിക്കയല്ല്യോ? പോയവിടിരിക്ക്. അവർ മോളോടിത്തിരി ദേഷ്യപ്പെട്ടു. ആ അമ്മേ… കൊച്ചുസുന്ദരി ചിണുങ്ങി.
ആന്റീ സീറ്റു നിവർത്തിയിടാമല്ലോ. ഗോപിയെണീറ്റു. വലിയ സുന്ദരി മന്ദഹസിച്ചു. മോളു ചാരിയിരുന്നു. ഗോപിയും, ആന്റിയും ജനാലയ്ക്കു പിന്തിരിഞ്ഞ് അടുത്തടുത്തിരുന്നു. തുടകൾ ട്രെയിനിന്റെ താളത്തിനൊപ്പം മെല്ലെ തൊട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.
ആൻ്റീടെ പേര് പറഞ്ഞില്ല. ഗോപി ശബ്ദം താഴ്ത്തിപ്പറഞ്ഞു. അതിനു നീയും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ കള്ളാ! കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവർ അവന്റെ തുടയിലൊരടി കൊടുത്തു. ഗോപിയുടെ മേലാകെ തരിച്ചുകേറി. അവൻ പേരു പറഞ്ഞു. എന്റെ പേര് ചന്ദ്രിക, അവർ ഇത്തിരിക്കൂടി അടുത്തിരുന്നു. ആ കൊഴുത്ത തുടയിലെ ചൂടവന്റെ തുടയും പൊള്ളിച്ചു.