അത് കഴിഞ്ഞാ ഇച്ചായൻ ആദ്യമായി എന്നെ തുണിയഴിച്ച് കാണുന്നതുതന്നെ.. അതും ഏതാണ്ട് ഒരാഴ്ചയോളം കഴിഞ്ഞ്…
എന്നിട്ടും വലിയ കാര്യമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല…
എന്തോ ആവട്ടെ.. നമ്മടെ വിധി എന്നോർത്തങ് സമാധാനിച്ചു…
പിന്നേ….
നല്ലൊരു കോഴിക്കാല് കടിച്ചു പറിക്കാൻ തോന്നുമ്പോ വീട്ടിലെ കോഴി തന്നെ വേണമെന്നില്ലല്ലോ… ഇവരുടെ നാട്ടിലാണേൽ നാടൻ കോഴികൾക്ക് യാതൊരു ക്ഷാമവും ഇല്ലതാനും..
അതുകൊണ്ട് എനിക്കും പിന്നങ്ങോട്ട് മാത്യുച്ചായന്റെ പാവത്തത്തിൽ അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും തോന്നിയില്ല…
ആയിടക്കാണ് ഇച്ചായന്റെ പേരിൽ കോടിക്കണക്കിന് സ്വത്തുക്കൾ ഒരു കാര്യോമില്ലാതെ വന്നു ചേർന്നത്…
ചുമ്മാ ഇരുന്ന മൂപ്പരുടെ അപ്പൻ ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ അങ്ങ് തട്ടിപ്പോയി..
ആളൊരു പ്രമാണി ആയിരുന്നു… (എല്ലാ തരത്തിലും ഒരൊന്നൊന്നര പ്രമാണി..അത് കാര്യം വേറെ)
കാശു കയ്യിൽ വന്നു കയറിയതും ഇച്ചായന്റെ സ്വഭാവോം രൂപോം മൊത്തത്തിലങ് മാറി…
ഇപ്പം കള്ളില്ലാതെ ഉറക്കം വരില്ലെന്നാണ് നയം.. പിന്നെ അത്യാവശ്യം പെണ്ണുപിടിയൊക്കെ ഉണ്ടെന്നു കേൾക്കുന്നു..
ഞാൻ മൈന്റ് ചെയ്യാൻ പോയില്ല…
ഇയാള് പിടിച്ചാ എത്രത്തോളം പിടിക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാൻ മേലേ.. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ എല്ലാം സമ്മതിച്ചോണ്ട് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തങ് ജീവിക്കുന്നു…
പുറത്തുനിന്നുള്ള ഒതുക്കുകൾ കയറി ഉമ്മറത്തിരിക്കുന്ന പുതിയ വേലക്കാരൻ പയ്യനെ ഞാൻ രൂക്ഷമായൊന്ന് നോക്കി.
“എന്താടാ നിന്റെ പേര്?”
പിന്നാമ്പുറത്തെ വരാന്തയിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നിരുന്ന അവനോട് ഒരല്പം അധികാരഭാവത്തോടെ തന്നെ ചോദിച്ചു..
പത്തിരുപത് വയസ്സ് കാണണം അവന്. പക്ഷെ കാഴ്ച്ചയിൽ അത്രയ്ക്കൊന്നും തോന്നുന്നില്ല..
മെലിഞ്ഞുണങ്ങി ഒരു അസ്ഥികൂടം..