അഷിതയെ നോക്കി മാധവന്: മോളെ, അഷിതേ.. നീ വരുന്നേ വീട്ടിലേക്ക്..
വിജയന്: അമ്മാവന്റെ കൂടെ ചെല്ല് മോളെ
വിമല: അവിടെ ഭാരതിയേച്ചി തനിച്ചല്ലേ… നീ ചെല്ല്
ഇതുകേട്ട് വേഷം മാറാന് മുറിയിലേക്ക് പോവുന്ന അഷിത. മാധവനോടായി വിമല: ജയേച്ചിക്ക് സുഖല്ലേ…?
മാധവന്: അവള്ക്ക് സുഖംതന്നെ
കൊച്ചുവര്ത്തമാനങ്ങള് പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോളേക്കും അഷിത വേഷം മാറി വന്നിരുന്നു. ചുരിദാറാണ് വേഷം. വയലറ്റ് കളര്. വെള്ള ലെഗ്ഗിന്സും. അതുകണ്ട് എല്ലാവരോടായി
മാധവന്: ന്നാ ഞങ്ങള് പോട്ടെ..
എല്ലാവരും മൂളി. മാധവന് കാര് സ്റ്റാട്ട് ചെയ്തു. പിന്നില് കയറാന് പോവുന്ന അഷിതയ്ക്ക് മുമ്പിലെ ഡോര് വിജയന് തുറന്നുകൊടുത്തുകൊണ്ട് വിജയന്: ഇവിടെ കയറിക്ക്യോ മോളെ..
അവള് മുമ്പില് കയറി മാധവനൊപ്പം ഇരുന്നു. എല്ലാവരും അവരെയാത്രയാക്കി. റോഡിലൂടെ ഓടികൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാറില് ഒന്നുംമിണ്ടാതെ അഷിതയും മാധവനും. കാറോടിച്ചുകൊണ്ട് മാധവന്: എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ…?
അവള് മാധവനെ ഒന്ന് നോക്കി. മാധവന്: എന്നോടുള്ള ദേഷ്യം ഇപ്പോളും ഉണ്ടോ…?
അവള് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മാധവന്: മോളെ ഇന്ന് എന്റെ കയ്യില് പണമുണ്ട്. പക്ഷെ, നിന്നെപോലെ ഒരു പെണ്ണിനെ ഞാന് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ അത് സ്വന്തമാക്കാന് എനിക്ക് കഴിയില്ല. പ്രായം അതിന് എന്നെ അനുവദിക്കില്ല. ഇത് നോക്ക്
എന്നു പറഞ്ഞു മാധവന് തന്റെ ഫോണിന്റെ സ്ക്രീന് ലോക്ക് തുറന്ന് ഗാലറിയില് ആദ്യമായി അഷിതയെ കണ്ട നാളുള്ള ഫോട്ടോ ഒപ്പണ് ചെയ്തു അഷിതയ്ക്ക് കൊടുത്തു. അതുവാങ്ങിയ അവള് അത് കണ്ടു ഞെട്ടി. തന്നെ പെണ്ണുകാണാന് വന്ന അമ്മാവന് തന്റെ ഏതൊക്കെ ഭാഗങ്ങളിലുള്ള ഫോട്ടോയാണ് എടുത്തിരിക്കുന്നത്. കൂടാതെ കല്യാണപിറ്റേന്ന് ചെടി നനയ്ക്കുമ്പോള് നനഞ്ഞ മാക്സിയുമായി നില്ക്കുന്ന ഫോട്ടോയും. ഞെട്ടലോടെ മാധവനെ നോക്കുന്ന അഷിതയെ നോക്കി
മാധവന്: നിനക്ക് എന്ത് വേണമെങ്കിലും തീരുമാനിക്കാം. നിന്നെ കണ്ട നാള് മുതല് എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടായി. പുറത്ത് മറ്റൊരാളോട് പറയാന് പറ്റോ..? അതാ രഹസ്യമായി ഇങ്ങനെ ഒളിപ്പിച്ചത്.. മോള്ക്ക് എന്ത് വേണമെങ്കിലും തീരുമാനിക്കാം..
വിഷമത്തോടെ അഷിത: ഞാനെന്ത് തീരുമാനിക്കാനാണ് അമ്മാവാ.. എന്റെ വീട്ടുകാരുടെ മാനം നിങ്ങളാണ് സംരക്ഷിച്ചത്.. പിന്നെ എന്റെ അനുജത്തിയുടെ പഠിപ്പ്…
മാധവന്: അതുകൊണ്ട് നീ എന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് വഴങ്ങണമെന്ന് ഞാന് പറയില്ല. നിനക്ക് പൂര്ണമായി സമ്മതമുണ്ടെങ്കില് മാത്രമേ ഞാന് ഇനി നിന്നെ തൊടുകയുള്ളൂ.
അഷിത: അമ്മാവന്റെ ഇഷ്ടംപോലെ.. പക്ഷെ എന്നെ വേദനിപ്പിക്കരുത്..
കാറോടിച്ചുകൊണ്ട് മാധവന്: ഇല്ല മോളെ.. ഞാന് നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കില്ല.. ഇന്ന് രാത്രി ഞാന് നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വരട്ടെ
മാധവനെ നോക്കി അഷിത: അയ്യോ അമ്മ അറിഞ്ഞാല്..
മാധവന്: നീ അടുക്കള വാതില് തുറന്നിട്ടാല് മതി. കയറി ഞാന് വന്നോളാം..
അഷിത: ന്നാലും ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാല്.. ്
അവളുടെ ആശങ്കകണ്ടു ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്