Posted by പിറകിൽ ശബ്ഗം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ സ്മിത കണ്ടത് തന്റെ നേർക്ക് ഉറ്റുനോക്കുന്ന അമ്മായിയപ്പെനെയാണ്… അലക്കാനായെടുത്ത തുണി കല്ലിൽ വച്ച് അവൾ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു…
“ എന്താ അച്ഛാ… “സ്മിതയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവളുടെ നൈറ്റിയുടെ മുന്നിലായി എഴുന്നു നിൽക്കുന്ന ഗോപുരങ്ങളിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് നാരായണൻ ഒന്നു ചുമച്ചു…
“ മോളോട് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കണമെന്ന് കുറച്ച് ദിവസമായി കരുതുന്നു… മോൾടെ മുഖത്തെന്താ ഒരു തെളിച്ചമില്ലാത്തത്… “ നാരായണന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ തല കുനിച്ചു… മുഖത്തെ വിഷാദഭാവം മറയ്ക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല… നാരായണന്റെ ഏറെ നേരത്തെ പരിശ്രമത്തിനൊടുവിൽ അവൾ അയാളോട് മനസ്സ് തുറന്നു… തന്നെ ഇത്ര സ്നേഹത്തോടെ പരിചരിക്കുന്ന തന്റെ ഭർതൃ പിതാവിനോട് ഇത് പറയുന്നതിൽ തെറ്റില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…
“ അത് അച്ഛാ… രമേശേട്ടൻ… “ അവൾക്ക് തുറന്ന് പറയാൻ പറ്റിയില്ല…
“ സാരമില്ല മോളേ… എന്നോട് എന്തു വേണേലും മോൾക്ക് പറയാം… മോൾടെ അച്ഛനെ പോലെ കരുതിയാൽ മതി… അവൻ ബെഡ്റൂമിൽ എങ്ങിനെയാ… “ നാരായണന്റെ തുറന്നുള്ള ചോദ്യം കേട്ട് അവളൊന്ന് പകച്ചെങ്കിലും ആരോടെങ്കിലും അതൊന്ന് തുറന്ന് പറയാൻ അവൾ കൊതിച്ചിരുന്നു…
“ അത് പിന്നെ അച്ഛാ… പെട്ടെന്ന് തന്നെ രമേശേട്ടന്… എപ്പോഴും… “ അവൾ തല കുനിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ പറഞ്ഞു…
“ ഉം അതാണല്ലേ മോൾടെ മുഖത്ത് ഒരു സങ്കടം… “ നാരായണന്റെ ആ ചോദ്യത്തിൽ അവൾക്ക് ഉത്തരം മുട്ടി…