സരോജത്തിനും സ്മിതയെ ഇഷ്ടപെടാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… രമേശന്റെ മുഖത്ത് കണ്ട തെളിച്ചം അവർക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലാക്കികൊടുത്തു… സ്മിതയുടെ വീട്ടുകാർക്ക് വിവാഹത്തിന്റെ തീയതി ഉടനേ കുറിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ അവിടെ നിന്നിറങ്ങി… പോകാൻ നേരം തന്റെ വരും കാല മരുമകളെ അവിടെയെല്ലാം ഒന്ന് തിരഞ്ഞെങ്കിലും നാരായണന് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…
സ്മിതയുടെ എതിർപ്പിനെ വകവയ്ക്കാതെയാണ് അവളുടെ വീട്ടുകാർ ആ വിവാഹത്തിന്റെ ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങിയത്… അവരുടെ നോട്ടം നാരായണന്റെ സ്വത്തിന്റെ മേലായിരുന്നു… തങ്ങളുടെ മോൾക്ക് ആ വീട്ടിൽ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് ആ മാതാപിതാക്കൾ കണക്കുകൂട്ടി…
വിവാഹം അത്യുൽസാഹത്തേടെയാണ് നാരായണൻ നടത്തിയത്… കരക്കാരെ മുഴുവൻ വിളിച്ച്… കുടുംബക്കാരോടൊക്കെ കൂടിയാലോചിച്ച്… വളരെ ആർഭാടപൂർണ്ണമായ വിവാഹം…
കല്യാണ ദിവസം നാരായണന്റെ കണ്ണുകൾ തന്റെ മരുമകളുടെ മേൽ തന്നെയായിരുന്നു…
“ ഇന്നു മുതൽ ഇത് നിന്റെയും കൂടി വീടാണ് മോളേ… നിനക്ക് എന്താവശ്യമണ്ടെങ്കിലും ഞങ്ങളോട് പറയാൻ മടിക്കരുത്… “ നിലവിളക്ക് പിടിച്ച് രമേശന്റെ കൂടെ തങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് അവൾ കാലെടുത്തു വച്ചപ്പോൾ നാരായണൻ അവളുടെ ഇരുതോളിലും പിടിച്ച് പറഞ്ഞു… നാരായണന്റെ വാക്കുകളെ ശരിവച്ചു കൊണ്ട് സരോജവും സ്മിതയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് നെറുകിൽ ഉമ്മവച്ചു… സ്മിതയ്ക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി… ഭർതൃവീട്ടിൽ അമ്മായിഅമ്മ പോര് പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് അവൾ വന്നത്… എന്നാൽ എന്തു നല്ല അച്ഛനും അമ്മയും… അവളുടെ മുഖത്ത് സമാധാനത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി പൊഴിഞ്ഞു…
ആദ്യരാത്രി ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് അവൾ രമേശനെ കാത്തിരുന്നത്… ഇത്രനാളും അനുഭവിക്കാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന ആ നിമിഷങ്ങൾ ആഗതമായപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരായിരം പൂത്തിരികൾ കത്തി… എന്തൊക്കെയായാലും രമേശനെ വിവാഹം കഴിച്ചതു മുതൽ അവൾ അവനോട് ഇഷ്ടം മനസ്സിൽ ഉണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…