പെട്ടെന്ന് അമ്മയുടെ ഉടൽ ചലിച്ചു. ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ അമ്മ ഇടുപ്പിലിരുന്ന കൈ വലിച്ച് മുകളിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ചെവിക്ക് മുകളിൽ തല ഒന്ന് ചൊറിഞ്ഞു. ഞാൻ മരവിച്ചപോലെ കിടന്നു.
തല ചൊറിഞ്ഞ കൈ തലയ്ക്ക് മുകളിലേയ്ക്ക് തന്നെ അമ്മ വച്ചു. കൈക്കുഴയും കൈപ്പത്തിയും ചുരുണ്ട് ടാങ്കിന്റെ ഭിത്തിയിൽ ഇടിച്ചുനിന്നു. ചെരിഞ്ഞുകിടന്ന്, കൈ തലയ്ക്ക് മുകളിലേയ്ക്ക് നീട്ടിവച്ച് അമ്മ വീണ്ടും ഉറക്കമായി.
ചെകുത്താനെ കണ്ടതുപോലെ വിറങ്ങലിച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു എന്നാണ് വിചാരിച്ചത്. ആ ഭയപ്പാടോടെ, അമ്മയുടെ മുതുകിലൊട്ടിയ തളർന്ന കുണ്ണയുമായി, അമ്മയുടെ പിൻകഴുത്തിൽ നിന്ന് വേർപെട്ട ചുണ്ടുമായി വീണ്ടും ഞാനാ കിടപ്പ് തുടർന്നു.
നേരം പിന്നെയും കടന്നുപോയി. ജലമൊരുപാട് ഒഴുകിമറഞ്ഞു. മണി എത്രയായിക്കാണും? നേരം വെളുക്കാറായിട്ടുണ്ടോ? ഇതൊരു തീരാത്ത രാത്രിയാണ്. അസാധാരണമായ ചുറ്റുപാടുകൾ സമയത്തിന്റെ ദൈർഘ്യം കൂട്ടുന്നു. ഞാൻ ഓർത്തു.
മഞ്ഞും തണുപ്പും അരിച്ചെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ടാങ്കിനുള്ളിലെ ചൂടിനു ശമനമാകുന്നുണ്ട്. മൂടി തുറന്ന് വച്ചത് നന്നായി. ഉഷ്ണം കുറഞ്ഞുകിട്ടുമല്ലോ. ചൂടാണെങ്കിൽ അമ്മ അധികം വൈകാതെ ഉണർന്നേനെ. ഞാൻ കണക്കുകൂട്ടി. മഞ്ഞ് പെയ്യട്ടെ.
സമയമങ്ങനെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ, ഉറക്കമില്ലാത്ത കാളരാത്രിയിൽ, (അതോ കാമരാത്രിയിലോ?) രാത്രിയുടെയും പ്രളയത്തിന്റെയും ശബ്ദങ്ങൾക്ക് ഇരുട്ടിൽ കാതോർത്ത് കിടക്കുമ്പോൾ, അസാധാരണമായ ഒരു ഗന്ധം ഞാൻ പതിയെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. മൂക്ക് വിടർത്തി ഞാൻ മണം പിടിച്ചു. വിയർപ്പിന്റെ മണമാണ്. അമ്മയുടെ വിയർപ്പിന്റെ മണം! അമ്മ കൈപൊക്കി വച്ചാണിപ്പോൾ ഉറങ്ങുന്നതെന്ന് അപ്പോഴാണ് ഓർത്തത്. അമ്മയുടെ കക്ഷത്തിൽ നിന്നും വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധമുയരുന്നതാണ്. അത്ര രൂക്ഷമല്ല. എങ്കിലും, ഉളുമ്പുമണമുള്ള കായൽക്കാറ്റിലും അത് വേറിട്ട് തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്. തളർന്ന ലിംഗം വീണ്ടും തന്നെ നിസ്സഹായനാക്കിക്കൊണ്ട് ഉണരുന്നത് ഞാനെന്ന കൗമാരക്കാരൻ അറിഞ്ഞു. മുടിയാനായിട്ട്!
അമ്മയുടെ വിയർപ്പുമണം ഇതുവരെ അങ്ങനെ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ല. എത്ര മുഷിഞ്ഞാലും അമ്മയെ അങ്ങനെ ഒരുപാട് മണമൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഉള്ളതുതന്നെ മടുപ്പിക്കുന്ന നാറ്റമൊന്നും ആയിരുന്നില്ല. പിന്നെ ദിവസം രണ്ടുനേരം കുളിക്കുന്ന അമ്മയ്ക്ക് മുഷിവുമണം അധികനേരം ഉണ്ടാവാറില്ല താനും. മിക്കപ്പോഴും ഫ്രഷായി കുളിച്ചുവന്ന ഗന്ധമാണ് അമ്മയുടെ മണത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മ.