അമ്മേ,ഇവനെ ഇന്ന് ഞാൻ കൊണ്ടുപോകുന്നതിൽ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ?അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടുമായി പത്തുനൂറു കിലോമീറ്റർ ഓടിക്കാൻ ഒരു മടി അതാ.
അതിനെന്നാ മോളെ അവൻ വന്നോളും. വൈകിട്ട് ഞാൻ ഓട്ടോ വിളിച്ചോളാം.ഇന്നൊരു ദിവസത്തെ കാര്യം അല്ലെ.
താങ്ക്സ് അമ്മേ.
അല്ല മോളെ, ധൃതി വച്ച് എന്തിനാ ഇപ്പൊ ഒരു പോക്ക്.മോളുടെ വീട്ടിലേക്ക് അല്ലെ.ഒന്ന് നിക്കുകപോലും ചെയ്യാതെ ഇന്നുതന്നെ പോരണോ.
വേണം അമ്മേ.അത്യാവശ്യം ആയതുകൊണ്ടാ.ഇപ്പൊ അച്ഛനും ഇവിടില്ല. വരാൻ രണ്ടുനാൾ ആവില്ലേ.അതാ തിരിച്ചുപോരാന്നു വച്ചേ.അവിടെ ഇനീം നിക്കാല്ലോ.
ശരി മോളെ. ഇഷ്ടം പോലെ.
സാവിത്രി കണ്ണാടിയിലൂടെ ഇടക്ക് ശംഭുവിനെ നോക്കുന്നതല്ലാതെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. സ്കൂളിൽ ഇറക്കുംമ്പോഴും “ശ്രദ്ധിച്ചു പോയിവാ”എന്നല്ലാതെ ഒന്നും അവനോട് പറഞ്ഞില്ല.അവർ യാത്ര തുടർന്നു.ഗ്രാമം പിന്നിലേക്ക് ഓടിമറഞ്ഞു.അപ്പോൾ വീണ ഒന്ന് നിവർന്നിരുന്ന് ബാഗിൽനിന്നും വെള്ളമെടുത്തു കുടിച്ചു.
ശംഭു, വെള്ളം വേണോ?അവൾ മൗനം ഭേദിച്ചു.
വേണ്ട ചേച്ചി.പിന്നെ എനിക്ക് വഴി ഇടക്ക് പറഞ്ഞു തരണം.ആ ഭാഗത്ത് അധികം പരിചയം ഇല്ല.
അത് ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം.നീ ഓടിച്ചാൽ മതി.
മൗനം നിറഞ്ഞുനിന്ന നിമിഷങ്ങൾ.”ശംഭു ഞാൻ വന്ന കാലം മുതൽ നിന്നെ കാണുന്നതാ.ഇതുവരെ നീ എന്റെ മുന്നിൽ അധികം വന്നുനിന്നിട്ടില്ല. ഈ യാത്ര ഉൾപ്പെടെ.എന്താടാ ഞാൻ ആ വീട്ടിൽ കെട്ടികയറിയതു കൊണ്ടാണോ”വീണ തന്നെ ഭേദിച്ചു.
അത് ചേച്ചിക്ക് തോന്നുന്നതാ.ഞാൻ അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ.
മറുചോദ്യം വേണ്ട.ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട് എല്ലാം.
ഈ ചേച്ചിക്ക് വെറുതെ തോന്നുന്നതാ.