Posted by ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കുമായിരുന്ന നന്മ ചെയ്യാതിരിക്കുന്നത് തെറ്റ് ചെയ്യുന്നതിന് തുല്യമാണ് എന്ന് പണ്ടൊരിക്കല്‍ എന്നെ ഒരു അധ്യാപകന്‍ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്‌ എനിക്കോര്‍മ്മ വന്നു. എന്റെ മനസില്‍ തീരുമാനങ്ങള്‍ മാറിമറിഞ്ഞു.
“നീ എന്റെ കൂടെ വരുന്നോ?”
അവസാനം ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. പ്രതിഭ മുഖത്തേക്ക് വീണുകിടന്ന മുടി മാറ്റി എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി. ആ കണ്ണുകള്‍ വല്ലാതെ പിടയ്ക്കുന്നത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“പറയൂ..ഞാന്‍ പോകുകയാണ്..നീ വരുന്നോ?” ഞാന്‍ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു.
“എനിക്ക് നടി ആകണ്ട” അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ പിന്‍വലിച്ച് എന്നെ നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
“നടി ആകാനല്ലടീ പോത്തെ….എന്റെ ഭാര്യ ആകാന്‍ പറ്റുമോ നിനക്ക്?”
പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ചു ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. പക്ഷെ അത് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ എന്റെ കണ്ഠം ഇടറിയിരുന്നു; ഒപ്പം എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുകയും ചെയ്തു. പ്രതിഭ അത് കണ്ടു. അവള്‍ അവിശ്വസനീയതോടെ എന്നെ നോക്കി. പിന്നെ മെല്ലെ നിഷേധാര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലയാട്ടി.
“വേണ്ട സര്‍..വേണ്ട..ഈ ചെളിക്കുണ്ടില്‍ ജീവിക്കുന്ന എനിക്ക് വേണ്ടി അങ്ങ് ജീവിതം ഹോമിക്കണ്ട..വേണ്ട..” അവസാനം അവള്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുപോയി.
“കഴുവര്‍ട മോളെ..എണീക്കടി..” ഞാന്‍ ശബ്ദം ഉയര്‍ത്തി പറഞ്ഞു. അവള്‍ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.
“പോയി വേഷം മാറി വാടീ….” ഞാന്‍ കോപത്തോടെ വിരല്‍ ചൂണ്ടി അലറി.
അവള്‍ ഭീതിയോടെ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. ഞാന്‍ ആ വൃത്തികെട്ട മുറിയില്‍ അങ്ങുമിങ്ങും ഉലാത്തി. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അഗ്നിയുടെ നിറമുള്ള ഒരു ചുരിദാര്‍ ധരിച്ച് അവള്‍ ഇറങ്ങി വന്നു. ഞാന്‍ അന്തം വിട്ടു നോക്കി നിന്നുപോയി.