എന്നാൽ അടുത്ത ദിവസം തനിച്ചുള്ള “ആ ആൾ” അവളുടെ പുറകിൽ എത്തി അതെ അയാൾ കൊലയാളി ആയിരുന്നു, അയാളുടെ മനസ്സാക്ഷിയെ നിഷ്കരുണം വെട്ടിയെടുത്തു കുഴിച്ചു മൂടിയ ഇന്നത്തെ ഒരുപാടു ബുന്ധിമാന്മാരിൽ ഒരാൾ.
തന്റെ മുൻപിൽ നിന്ന വിടരാൻ തുടങ്ങുന്ന പൂ മൊട്ട് അയാൾ കണ്ടു. വിടരുന്ന വരെ കാത്തിരിക്കാതെ അയാൾ അവളിലേക്കമര്ന്നു നിന്നു.
മീരയുടെ വയറിനും നെഞ്ചിനുമിടയിൽ എന്തോ എരിയുന്ന പോലെ അവൾക്കു അനുഭവപ്പെട്ടു ഭയമാണ് അവൾക്കു തോന്നിയത്. എങ്കിലും ചലിക്കാനാവാതെ അവൾ അവിടെ നിന്നു. പുറകിൽ നിന്ന ആ മനസാക്ഷിയുടെ കൊലയാളിയുടെ കൈകൾ അവളുടെ നിതംബത്തിൽ പതുക്കെ സ്പർശിച്ചു.
പുറം കൈകൊണ്ട് നിരുപദ്രവകരമായി തട്ടി തുടങ്ങിയ ആ കൈകൾ ബസിലെ തിരക്കിൻറെ മറവിൽ പതുക്കെ മലർന്നു. പതുപതുത്ത പഞ്ഞികെട്ടു പോലെയുള്ള ആ നിതംബപാളികൾക്കിടയിൽ അയാൾ പതുക്കെ വിരലുകൾ ആഴ്ത്തി.മീര പേടിച്ചു വിറച്ചു.
തന്റെ ചുറ്റും ഇരുള് പരക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയ മീര “…ഠപ്പേ …” എന്ന ഉച്ചത്തിലുള്ള ശബ്ദം കേട്ട് ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറന്നു. ആ ബസ്സിലെ കണ്ടക്ടർ ചേട്ടൻ അയാളുടെ കരണത്തടിച്ചതാണ്. കണ്ടക്ടർ ചേട്ടൻ തനിച്ചായിരുന്നില്ല അയാളുടെ ഒപ്പവും ആ എരണം കെട്ടവൻ “മനസാക്ഷി”ഉണ്ടായിരുന്നു.
“..കൊച്ചു പിള്ളേരെ പോലും വെറുതെ വിടുകേലല്ലോടാ നാറി നീയൊക്കെ അയാൾ അലറി…”
മീരയുടെ കണ്ണുകൾ പൊട്ടിയൊഴുകി അവൾ ഭയന്ന് ആലില പോലെ വിറച്ചു.അടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരുന്ന ഒരു ചേച്ചി അവളെ അരികിലേക്ക് വിളിച്ചു അവളെ കൂടെ ആസീറ്റിൽ ഒതുക്കി ഇരുത്തി. പിന്നെ പറഞ്ഞു
മോളെ മോൾ വിഷമിക്കേണ്ട ഇനി മുതൽ അങ്ങനെ തിരക്കിൽ പെട്ട് പോയാൽ മോളുടെ ബാഗ് പിന്നിലേക്കിട്ടു നിന്നാൽ മതി. അത്ഭുതത്തോടെ മീര ആ ടെക്നോളജി മനസ്സിലാക്കി.
അതോടു കൂടെ അവൾക്കു മനസ്സിലായി രതി എന്നത് മനസ്സിന് പിടിച്ച രണ്ടു പേര് തമ്മിൽ കാമത്തിനോടൊപ്പം തന്നെ പ്രേമവും വിശ്വാസവും ചാലിച്ചു ചെയ്യേണ്ട പവിത്ര ബന്ധമാണ് എന്നും. അതുമാത്രമല്ല അതിനെ സമൂഹം മാന്യതയുടെ അളവ് കോലായി ആണ് കാണുന്നതും എന്ന്.