“കോരാ… ചിരുത എവിടെ നീ അവളെ കൂട്ടി വാ മോളിലോട്ടു…”
യശോദ തമ്പുരാട്ടി ആണ്… മട്ടുപ്പാവിലെ അഴിക്കിടയിലൂടെ ആ പൊൻപ്രഭ തൂവുന്ന ശരീരം കോരൻ കണ്ടു. തലയിൽ കെട്ടിയിരുന്ന തോർത്തഴിച്ചെടുത്തു കയ്യിൽ മടക്കി പിടിച്ചു വിയർത്തു കുളിച്ച ദേഹവുമായി അവൻ അൽപ്പം കൂടി തമ്പുരാട്ടിക്കു കാണാവുന്ന ഇടത്തേക്ക് മാറി ഓച്ഛാനിച്ചു നിന്നു പറഞ്ഞു…
“തമ്പ്രാട്ടീ അത് ചിരുതപ്പെണ്ണിന് തീണ്ടാരി… അവൾ പുരേലോട്ടു പോയി…”
യശോധക്ക് വല്ലാത്ത നിരാശ തോന്നി. അവൾ നാലുചുറ്റും നോക്കി ആരുമില്ല, അവൾ കോരനെ വീണ്ടും നോക്കി… അരയിൽ നാണം മറക്കാൻ ഒരു ഒറ്റ മുണ്ടു മാത്രം ഉള്ള അവന്റെ വിയർത്ത ദേഹം വെയിലിൽ കരിവീട്ടി കണക്കെ തിളങ്ങുന്നു. അവൾ ശബ്ദം അല്പം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു…
“അത് നീ കാര്യാക്കേണ്ട… കൈയും കാലും കഴുകി മേലോട്ട് വന്നോളൂ…”
കേട്ടത് സത്യം തന്നെയോ..? കോരന് തന്റെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസമായി തോന്നി അവൻ തലയുയർത്തി നോക്കിയപ്പോളേക്കും തമ്പുരാട്ടി നടന്നു നീങ്ങിയിരുന്നു. അവൻ വേഗം കുളക്കടവിലേക്കോടി.
കുളിക്കാനൊന്നും കോരൻ മിനക്കെട്ടില്ല, എത്രയും പെട്ടന്ന് കൈയും കാലും കഴുകി മേൽമുണ്ടുകൊണ്ടു ദേഹത്തെ വിയർപ്പൊപ്പി അവൻ മുകപ്പിലെ തമ്പുരാട്ടിയുടെ അറയിലേക്കു ഓടി. വാതലിനു മുന്നിൽ ഒരു നിമിഷം അറച്ചു നിന്ന അവൻ പിന്നെ അപ്പുറത്തുള്ള തിരുമ്മുന്ന മുറിയിലേക്ക് കയറി.
തമ്പുരാട്ടി അവരുടെ മുറിയിൽ ആണെന്ന് തോന്നി കോരന്, അവൻ തമ്പുരാട്ടിയെ തിരുമ്മാനുള്ള എണ്ണ ഒക്കെ എടുത്തു ഒരുക്കി പിന്നെ ആ വേപ്പ് തടിയിൽ കടഞ്ഞെടുത്ത കട്ടിലിന്റെ അരികിലെ മേശയിൽ എല്ലാം ഒരുക്കി വെച്ചു തമ്പുരാട്ടിയെ കാത്തിരുന്നു.
മുറിക്കുള്ളിൽ വെളിച്ചം ഉദിച്ചത് പോലെ തമ്പുരാട്ടി കടന്നു വന്നു… കോരന്റെ ശ്വാസം ഒരു നിമിഷം നിന്ന് പോയി, ചുവന്ന ബ്ലൗസും കസവു കരയുള്ള സെറ്റു സാരിയും, കഴുത്തിലും കൈകളിലുമെല്ലാം ആഭരണങ്ങളുമായി ആ സുരസുന്ദരി ആദ്യമായി അവന്റെ കൂടെ ഒറ്റക്ക് ഒരു മുറിയിൽ…
വായിലെ വെള്ളം പറ്റിപ്പോയി കണ്ണ് മിഴിച്ചു തന്റെ ശരീരത്തെ പേടിച്ചിട്ടു ഒളികണ്ണാൽ കോരി കുടിക്കുന്ന തന്റെ അടിയാന്റെ മുഖം കണ്ട യശോധക്ക് ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ ചിരി പൊട്ടി. അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു തന്റെ ശരീരം അവനെ വല്ലാതെ മോഹിപ്പിക്കുന്നു എന്ന്. അവൾ അവന്റെ നേരെ മുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് സാരി അഴിച്ചു മാറ്റി.