വീട്ടു ചെലവിന് വല്ലതും കൊടുത്താൽ ആയി. വളരെ സാമ്പത്തിക ഞെരുക്കം ഉള്ള സമയം ആയിരുന്നു അത്. പോരാത്തതിന് കാലപ്പഴക്കം കൊണ്ട് വീട് കൂപ്പു കുത്താൻ ആയി നിൽക്കുന്നു. ഉമ്മച്ചി മെമ്പറുടെ കയ്യും കാലും പിടിച്ചു പഞ്ചായത്തിൽ നിന്നും കുറച്ചു ധനസഹായം വാങ്ങിയെടുത്തു. വീട് പുനർനിർമിക്കാൻ അത് പോരായിരുന്നു എങ്കിലും ഉമ്മച്ചി രണ്ടും കല്പിച്ചു ഇറങ്ങി. അപ്പോൾ ആണ് മറ്റൊരു പ്രശ്നം. പണിക്കാരെ കിട്ടാനില്ല. മേസന്മാർ ഓരോ ഒഴിവു പറഞ്ഞു മാറുന്നു. പണി കഴിയുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി വച്ച് കൂലി മുഴുവൻ ആയി കിട്ടിയില്ലെങ്കിലോ എന്ന പേടി ആണ് കാരണം എന്ന് പിന്നീട് ഉമ്മച്ചിക്കു ബോധ്യം ആയി. അവസാനം നാട്ടിലെ ഏറ്റവും ചെറുപ്പക്കാരനായ കൽപ്പണിക്കാരൻ ആയ സുരേഷിനെ കിട്ടി. അവിവാഹിതനും കാണാൻ സുമുഖനായ സുരേഷ് നല്ല പണിക്കാരൻ കൂടിയാണ്. ഉമ്മ ചെന്ന് കെഞ്ചി വിളിച്ചപ്പോൾ അയാൾ വരാമെന്നേറ്റു. അയാൾക്ക് ഒരു സഹായിയെ വച്ച് അയാൾക്ക് കൂടി കൂലി കൊടുക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാൻ ഉമ്മചി തന്നെ സഹായിയുടെ റോളിൽ ഇറങ്ങി. സുരേഷ് പറയുന്ന പോലെ സിമന്റും മണലും ഒക്കെ ചേർത്തു ഉമ്മ നല്ല രീതിയിൽ ജോലി ചെയ്തു. ഉമ്മ കുനിഞ്ഞു നിന്ന് അത് ചെയ്യുന്നത് കാണാൻ തന്നെ നല്ല ചന്തം ആയിരുന്നു. ഇന്നത്തെ അത്രേം തടി ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് ഉമ്മച്ചിയുടെ ശരീര വടിവ് അതി മനോഹരം ആയിരുന്നു. സുരേഷ് ഇമ ചിമ്മാതെ ഉമ്മച്ചിയുടെ വടിവാഴകുകൾ നോക്കി രസിച്ചിരുന്നു. ഇടയ്ക്കു അറിയാതെ എന്ന പോലെ തട്ടാനും മുട്ടാനും തുടങ്ങി. ഉമ്മച്ചി അത് കാര്യം ആക്കിയില്ല. അത് സുരേഷ് മുതലെടുത്തു. ഉമ്മച്ചി കുനിഞ്ഞു നിന്ന് സിമന്റു കൂട്ടുന്നതിനിടയിൽ സുരേഷ് പിന്നാലെ ചെന്ന് ഉമ്മച്ചിയുടെ പൃഷ്ഠത്തിൽ കൈ വച്ച് തടവിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ‘നല്ല പഴുത്ത ചക്ക പോലെയുണ്ടല്ലോ ജമീലാ..’
‘ഹെന്താ സുരേഷേ ഈ കാണിക്കുന്നേ’ മുഖത്തു ഒരു കൃത്രിമ ചിരി വരുത്തി ഉമ്മ ചോദിച്ചു. സുരേഷിനെ വെറുപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന് ഉമ്മച്ചിക്കു നന്നായി അറിയാം. അത് കൊണ്ട് ഉമ്മച്ചി സുരേഷിനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടില്ല.
അത് സുരേഷിനും അറിയാം. ‘ഹെന്റെ ജമീല, നിന്നെ പോലെ ഒരു ചരക്കു മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ പിന്നെ ആരുടെ ആയാലും കൺട്രോൾ പോവില്ലേ’