ഉമ്മാക്ക് വയ്യാന്ന് .എന്നോട് റെഡിയായി സകൂളിൽ പോവാൻ പറഞ്ഞ് വീണ്ടും കിടന്നു.
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന റിസ്വാനാണ് അത് പറഞ്ഞത് .
ങേഹ്, വയ്യെ
ഇന്നലത്തെ കളീടെ ഷോക്കിൽ വല്ല പനീം പിടിച്ചോ? റംസാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.
രണ്ടു പേരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് കൈ കഴുകി.
ഈയ് പുറത്ത് ബൈക്കിനടുത്ത് നിക്ക് ഇക്ക ഇപ്പ വരാം.
റിസ്വാനോട് പറഞ്ഞിട്ട് റംസാൻ രണ്ടാം നിലക്കുള്ള സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറി. നേരെ പോയത് ഉപ്പാൻ്റെ മുറിയിലേക്കാണ്. ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ചാരിയിട്ടിരുന്ന കതക് തുറന്ന് അകത്തു കയറി ശേഷം കതക് അകത്തുനിന്ന് ലോക്ക് ചെയ്തു. കട്ടിലിൽ കണ്ണുകളടച്ച് മലർന്ന് കിടക്കുവാണ് രഹ്ന. അവൻ റൂമിനുള്ളിൽ വന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. അവൻ അവളെ അടിമുടി ഒന്നു നോക്കി ശ്വാസഗതിക്കനുസരിച്ച് അവളുടെ പാൽ കുടങ്ങൾ ഉയർന്ന് താഴുന്നുണ്ട്. ഇന്നലെ കണ്ടതിനേക്കാളും അവയ്ക്ക് വലിപ്പം കൂടിയോ? എന്നൊരു സംശയം.
റംസാൻ കട്ടിലിൽ അവളുടെ അടുത്തായി ഇരുന്നു എന്നിട്ട് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ കൈവച്ച് പനിയുണ്ടോ എന്ന്നോക്കി. ആരോ നെറ്റിയിൽ കൈവച്ചതറിഞ്ഞ രഹ്ന കണ്ണൂകൾ തുറന്നു നോക്കി. തനിക്ക് തൊട്ടടുത്ത് റംസാൻ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പിറകിലോട്ട് ഇരുന്നു .
എയ് പനിയൊന്നുമില്ല പിന്നെന്തിനാ റിസ്വാനോട് വയ്യാന്നു കള്ളം പറഞ്ഞെ?
റംസാൻ ചോദിച്ചു.
രഹ്ന അവനെ ഒന്ന് ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി എന്നല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
എന്താ ഒന്നും പറയാതെ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നെ. വേറെന്തെങ്കിലും വയ്യായ്ക ഉണ്ടോ? ഇതും ചോദിച്ച് റംസാൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്നു.
തൻ്റെ ഇടത്തെ കവിളിൽ വിരലുകൾ പതിയുന്നതും ചെവിയിൽ ‘ചിക്’ എന്നൊരു ശബ്ദവും റംസാൻ അറിയുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്തു. രഹ്ന ചെകിട്ടത്തടിച്ചതാണ് എന്ന് അവനു മനസ്സിലായി.
ഈയ് എന്നെ നശിപ്പിച്ചല്ലോടാ ഹറാമ്പെറന്നോനെ. സ്വന്തം മോനെ പോലെയല്ലേടാ ഞാൻ നിന്നെ കണ്ടെ.
രഹ്നയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ അണപൊട്ടി ഒഴുകി