Posted by ഒടുക്കം അവന് എഴുന്നേറ്റു നിൽക്കാം ചെറുതായി നടക്കാം എന്ന പരുവമായി..
അത്ര കാലവും അവൻ ഉള്ളിലിട്ടു നടത്തിയ ഒരുപാട് കണക്കു കൂട്ടലുകളുണ്ടായിരുന്നു.. അവയെല്ലാം ഇനി നടപ്പിലാക്കേണ്ട കാലമാണ്.. അവൻ ഒരുങ്ങി പുറപ്പെട്ടു..
മുരുകനോടും തനിക്ക് മറുനാട്ടിൽ കിട്ടിയ അമ്മയെയും എല്ലാ കാര്യവും പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി കാദർ നാട്ടിലേക്ക് വണ്ടി കയറി.. സ്‌കൂളും കവലയും പുഴയോരങ്ങളും..
ആശാന്റെ കുന്നിൻ ചെരിവുകളും പിന്നെ തന്നെ തുലസിച്ചു കളഞ്ഞ ഒരു പെണ്പടയുടെ അന്ത്യവും അവൻ മനസ്സിൽ സങ്കൽപ്പിച്ചു..
ബസ്സ് ദൂരങ്ങൾ താണ്ടുകയാണ്.. അവന് ഉറക്കം വന്നില്ല.. യാത്രകൾ പൊതുവെ ഉറങ്ങി തീർക്കാനുള്ളതാണല്ലോ.. പക്ഷെ ഈ തിരിച്ച് വരവിൽ അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരായിരം കണക്കു കൂട്ടലുകളുണ്ടായയിരുന്നു..
********
ഒടുക്കം പുതഞ്ഞു കിടക്കുന്ന നാട്ടിലെ ചുവന്ന മണ്പാതകളിലൊന്നിൽ അവന്റെ യാത്ര അവസാനിച്ചു.. വെട്ടത്തു നാടിന്റെ അതിരുകളിൽ അന്നേരം സൂര്യൻ എത്തി നോക്കുന്നതെയുള്ളൂ..
ചായ്ക്കടയിലെ ദാമുവും പാൽ കറന്നു സൊസൈറ്റിയിൽ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്ന രാമുവേട്ടനും മാത്രമേ അവനെ കണ്ടുള്ളൂ..കമ്പി കുട്ടന്‍.നെറ്റ്
അവൻ അവരെ ആരെയും ശ്രദ്ദിക്കാതെ
വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.. വലിയുമ്മയും ഉപ്പയും ഒരു നടുക്കത്തിനിടേയെങ്കിലും അവനെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചിരുത്തി.. ദാമുവിന്റെയും രാമുവേട്ടന്റെയും കൂടിക്കാഴ്ച പക്ഷെ അന്ന് ഗ്രാമം ഒട്ടുക്കു ചർച്ച ചെയ്തു..
പിറ്റേ ദിവസം കാദറിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ജനം ഒഴുകി തുടങ്ങി.. നാടുവിട്ടു തിരിച്ചെത്തിയ അവനെ കാണാൻ നാട് തിരക്ക് കൂട്ടി.. അവന്റെ ഉപ്പ എല്ലാവരെയും. സമാധാനിപ്പിച്ചു തിരിച്ചയച്ചു..
പക്ഷെ കാണാൻ നിന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഒരാൾ മാത്രം ബാക്കിയായി.. അത് അശ്വതി കുട്ടിയായിരുന്നു.. അവൾ കതകിന് മറഞ്ഞു നിന്നു നാണത്താൽ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു അവനു ഒരു കത്തു നീട്ടി.. അവളുടെ കൈകൾ വിറയ്ക്കുന്നത് അവനു കാണാമായിരുന്നു..
അവൻ ആ കത്ത് വാങ്ങിച്ചു.. അവൾ കൊലുസിന്റെ ശബ്ദം കേൾപ്പിച്ചുകൊണ്ടു പുറത്തേക്ക് ഓടിപ്പോയി.. ഒടുക്കം എല്ലാവരും ഒറ്റയായ നേരത്ത് അവൻ ആ കത്ത് തുറന്നു.. അവളുടെ കൈകൾ വിറച്ചിരുന്ന പോൾ അവന്റെ ഹൃദയവും വിറച്ച്..
“തന്നെ എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്..