എന്ത് തന്നെ ആയാലും ദൈവത്തിന് സ്തുതി. അത് മാത്രമല്ല ആ ആഴ്ചയുടെ അവസാനം ശനിയാഴ്ച തന്നെ അവൾ കോളേജ് ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് തിരികെ പോകാമെന്നേറ്റു….
കാരണം അമ്മ കല്യാണത്തിന് എന്റെ കൂടെ വരുകയാണെങ്കിൽ അത് ശനിയാഴ്ചഉച്ചയ്ക്ക് മുൻപ് പുറപ്പെടേണ്ടി വരും,
പിന്നെ പുള്ളിക്കാരൻ വരുന്നത് വരെ അവളെ അവിടെ വീട്ടിൽ ഇരുത്തുന്നത് അത്ര സുരക്ഷിതമല്ല.
അത് ഏതായാലും ശരിയാവുന്ന കേസല്ല…
പിറ്റേന്നും നമ്മടെ വിദ്ധ്വാൻ അവിടെ തന്നെ കാണും…. അത് കൊണ്ട് ഒരു മുൻകൂർ പ്ലാൻ ഞാൻ തന്നെ ഉണ്ടാക്കി….
കാലത്ത് എഴുന്നേറ്റ ഉടൻ അമ്മേടെ വക ഒരു റെക്കമെൻഡേഷൻ….
“മോനെ…. ശരത്തെ… ഞങ്ങടെ ഫരീദയുടെ ഉമ്മാക്ക് ഇന്ന് അത്ര സുഖം പോരാ മോനെ”….
“അവരെയൊന്നും ആശുപത്രീലോട്ട് കൊണ്ടുപോകണം”….
“അവള് എനിക്ക് ഫോൺ ചെയ്തിരുന്നു… നീയൊന്ന് ഫരീദയെടെ കൂടെ പോയിട്ട് വാ മോനെ”…
“നല്ല കുട്ടിയല്ലേ…?? ഒരു ചെറിയ സഹായമല്ലേ…..??? “
ഓ… ഈയമ്മ… !!
“അമ്മയെന്തിനാ ഇത്തരം പുലിവാലൊക്കെ ഏൽക്കണത്.”….??
“ഞാനിത്തിരി വെറുതെ ഇരിക്കുന്നതു കാണുമ്പോൾ അമ്മയ്ക്ക് അസൂയ തോന്നുന്നതാണോ”….?
“ടാ മോനെ… അസുഖം ആർക്കാ എപ്പളാ വരുക എന്നാർക്കും നിശ്ചയില്ല കേട്ടോ…
അത് എപ്പോഴും ഓർക്കുന്നതു നന്നായിരിക്കും.”..
“ഓ.. പിന്നെ… നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ കാര്യങ്ങൾ തന്നെ നോക്കാൻ നേരം കിട്ടുന്നില്ല..”..
“അപ്പഴാ ഇനി അയൽ വാസികളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ കൂടി എടുത്ത് തലയിലോട്ട് വയ്ക്കാൻ.”….
“നീ ഒന്ന് അവരുടെ കൂടെ പോയിട്ട് വാ ടാ.”…
“ഈ അമ്മക്ക് വേറെ പണിയൊന്നും ഇല്ലാത്തോണ്ട് ആണോ…?”