Posted by “…അഛനെ ഓര്‍മ്മ വന്നു കാണും അല്ലെ….എല്ലാം സഹിക്ക്വാ….തബുരാന്‍ വിളിച്ചാല്‍ പോകാതിരിക്കാന്‍ പറ്റുമോ….”.
വക്കീലപ്പൂപ്പന്‍ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച് വേഗത്തില്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് ഇനിയും നിന്നാല്‍ അദ്ദേഹവും കരയും എന്നത് ഉറപ്പായിരുന്നു. കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മുന്നില്‍ കരയാന്‍ അയാളുടെ മനസ്സ് അനുവദിച്ച് കാണില്ല.
വക്കീല്‍അപ്പൂപ്പന്‍ പോയപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ കട്ടിലിന്റെ ഇരു തലയിലും ഇരുന്ന് എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു.
അമ്മ ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ വന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. സതി ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകള്‍ ദ്വേഷ്യത്തില്‍ ചുവന്ന് കലങ്ങീരുന്നു. അമ്മ പറഞ്ഞതനുസ്സരിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. പാത്രങ്ങള്‍ കഴുകുന്നതിനായി അടുക്കളയിലേക്ക് ഞങ്ങള്‍ പോയി.
“…ആ നിങ്ങള്‍ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞാല്‍ ഈ പാല്‍ കുടിക്ക്….”.
അമ്മ രണ്ട് ഗ്ലാസ്സില്‍ പാല്‍ കൊണ്ട് വച്ച് പറഞ്ഞു. അമ്മയില്‍ എന്തോ ഒരു പരിഭ്രമം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. വളരെ പെട്ടെന്ന് അത് കണ്ട് പിടിച്ച സതിച്ചേച്ചി ആ ഗ്ലാസ്സ് എടുത്ത് പാല്‍ ബേസിനിലെക്ക് ഒഴിച്ച് കളഞ്ഞു. എന്നീട്ട് ആ ഗ്ലാസ്സിന്‍റെ അടിഭാഗത്ത് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി. അതില്‍ ഗുളികയുടെ പകുതി ഭാഗം കലങ്ങാതെ കിടക്കുന്നു.
“…അജൂ…പാല്‍ കുടിക്കണ്ടാ….അതില്‍ ഉറക്ക ഗുളികയാണ്…”.
“..അയ്യോ…ഉറക്ക ഗുളികയോ….???”.
“…ഇന്ന് നമ്മള്‍ ബോധമില്ലാതെ ഉറങ്ങേണ്ടത് അമ്മയുടെ ആവശ്യമാണ്…”.
സതിച്ചേച്ചി എനിക്കുള്ള ഗ്ലാസ്സും ബേസിനില്‍ കമഴ്ത്തി കളഞ്ഞു. വേഗത്തില്‍ അത് കഴുകുന്നതിനിടയില്‍ അമ്മ തിടുക്കപ്പെട്ട് വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്ക് കടന്നു വന്നു.
“…പാല്‍ കുടിച്ചോ മക്കളെ….”.
അമ്മ എന്‍റെ മുടിയില്‍ തഴുകികൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“…ഇന്നെന്താ പതിവില്ലാതെ പാലൊക്കെ…”.