“..ഹോ ഭാഗ്യം…”.
ഇളയഛന് അമ്മയെ ഇപ്പോഴും ഏടത്തിയമ്മേ എന്നാണ് വിളിക്കാറുള്ളത്. ഇന്നിപ്പോള് അത് പഞ്ചാരയില് കലര്ത്തി ജാനൂ എന്നാക്കീരിക്കുന്നു. ഒരു നാണവും മാനവും ഇല്ലാതെ കൊഞ്ചിക്കൊഞ്ചി അമ്മ അത് കെട്ടും ഇരിക്കുന്നു. ഞാന് ഉറക്കത്തില് നിന്നെഴുന്നെറ്റത് അവരെ അറീക്കാതെ ഞാന് ചാരി കിടന്നു.
“…എന്റെ ജാനൂ ….ഇങ്ങനെയല്ലാ….സ്റ്റീറിംഗ് നേരെ പിടിക്ക്….”.
മനോഹരന് ഇളയഛന് അമ്മയുടെ മുലകളില് തഴുകികൊണ്ട് കാറിന്റെ സ്റ്റീറിംഗ് നേരെയാക്കി.
അമ്മയുടെ കൊഞ്ചുന്ന ശബ്ദം എന്നെ ഞെട്ടിപ്പിച്ചു. സ്പഷ്ടമായും മാന്യതയോടും മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന അമ്മയില് നിന്നും കൊഞ്ചല് നാദം ഉയര്ന്നപ്പോള് ഞെട്ടലിന്റെ ഒപ്പം അത്ഭുതവും കൂറിവന്നു.
“….അയ്യോ മനോ …പതുക്കെ….”.
“…എന്റെ ജാനൂന്റെ മുല കണ്ടപ്പോള് സഹിക്കാന് പറ്റിയില്ല….വേഗം വീട്ടിലേക്ക് വിട്….ഇന്നലത്തെപ്പോലെ ഇന്നും എനിക്ക് ഈ മുല തുണിയില്ലാതെ കാണണം….”.
“….അത്രക്കും കൊതിയാ മനോ നിനക്ക്….അത്രക്കുമിഷ്ട്ടായോ എന്റെ മുലകള്….”.
“…പിന്നല്ലാതെ…എന്തഴകാണ് ജാനൂന്റെ മുലകള്ക്ക്…സ്പെഷ്യലീ ആ പുളിയുരുബിന്റെ നിറമുള്ള ആ മുലകണ്ണികള്….എത്ര കണ്ടാലും എനിക്ക് കൊതി തീരൂല്ല….”.
“…ഹാ കോളേജിലെ കവി ഉണര്ന്നല്ലോ…..മനോ ഇപ്പോഴും kavitha എഴുതാറുണ്ടോ ????”.
“…കുറെ കാലമായീട്ടില്ല…. ഇനി എഴുതി തുടങ്ങണം…..ഈ സൌന്തര്യ ദേവതയെ കുറിച്ച്….”.
മനോഹരന് ഇളയഛന് മഴ ചാറല് പുതഞ്ഞുകിടക്കുന്ന അമ്മയുടെ ചെവിയുടെ താഴെ പതുക്കെ വട്ടംവരച്ച് തഴുകികൊണ്ട് അമ്മയെ നോക്കി. അമ്മയുടെ മുഖം വല്ലാതെ വിടര്ന്നിരിക്കുന്നു. പതിവിനും അധികം ആ മുഖം അസ്തമയ സൂര്യന്റെ ചുവപ്പ് നിറം പടര്ന്ന് കിടക്കുന്നത് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു. മനോഹരന് ഇളയഛന്റെ കൈകള് അമ്മയുടെ ഇടത് മുലയില് അമര്ന്നു.
“…ഹ്ഹോ..സ്സ് ശ് സ്സ്സ്സ്സ്….”.