“ഇല്ല…”
“കണ്ടോ…??
“ഉം..”
“എങ്ങനെ ഉണ്ട്…??
“കുഴപ്പമില്ല…”
“ഇനിയും വേണോ…??
“വേണ്ട… വട്ടാകും കണ്ടിട്ട്…”
“മരുന്നുണ്ട് അതിന്…”
“എന്ത്…??
“നല്ല അടി…”
“അയ്യോ…”
“എന്തേ…??
“അടിയൊന്നും വേണ്ട…”
“ചൂരൽ കൊണ്ടുള്ള അടിയല്ല…”
“പിന്നെ…??
“ചൂടുള്ള ഇരുമ്പ് ദണ്ഡ് കൊണ്ടുള്ള അടി….”
“മ്.. “
“അടി വേണോ…??
“അതിന് മരുന്ന് അതാണെങ്കിൽ പിന്നെന്താ ചെയ്യ…”
“അപ്പൊ തരാം…”
“ഉം…”
“ഇപ്പൊ വന്ന് തന്നാലോ….??
“വേണ്ട…”
“എന്തേ. അപ്പൊ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞതോ..??
“ഇപ്പൊ വേണ്ടന്നാ പറഞ്ഞേ…”
“പിന്നെയെപ്പോഴാ….??
“അത്.??
“നാളെ വരട്ടെ….??
“എപ്പോ…??
“മോൻ സ്കൂളിൽ പോയിട്ട്…”
“എന്നിട്ട്…??
“അവൻ വരാൻ നാല് മണിയാകില്ലേ അത് വരെ അടിച്ചു തരാം…”
“അത്രയും നേരമോ…??
“ഹമ്….”
“പോരെ…”
“കുറച്ചു കൂടി വീഡിയോ ഇപ്പൊ അയക്കാം അതും കണ്ട് അസുഖം കൂടട്ടെ…. എല്ലാം ഒരുമിച്ചങ് മാറ്റാം നമുക്ക്…”
“ശരി…”
ഫോൺ വെച്ചതിന് ശേഷവും പതിനഞ്ചോളം വീഡിയോ വന്നു.. അതെല്ലാം കണ്ട് അനിത ചേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്റെ അസുഖം കൂട്ടി… ഒരു കണക്കിന് നോക്കുമ്പോ അന്ന് ഫോണിൽ ഫോട്ടോ ഉണ്ടായിരുന്നത് നന്നായന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി… അത് കൊണ്ടല്ലേ ഇങ്ങനെ ആയി തീർന്നത്….