സന്യാസിമാർ ചേർന്ന് ആ വലിയ കല്ലറയുടെ മൂടി നിരക്കി നീക്കുന്നു… വശത്തേക്ക് നിരങ്ങി മാറിയ ആ മൂടി അവർ എടുത്ത് താഴേക്ക് വച്ചു… പിന്നെ ചെറിയ പെട്ടി തുറന്ന് അതിനുള്ളിലെ ആയുധം എടുത്തു… രാഘവ് ഒരു നിമിഷം ആ ആയുധത്തിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി…
ഒരു മീറ്ററോളം നീളം വരുന്ന കോടാലിയുടെ പോലെയുള്ള ഒരു ഇരുമ്പ് ദണ്ട്… വലിയ വണ്ണമുള്ള തടി അവർ രണ്ടുപേർ ചേർന്നാണ് ഉയർത്തിയത്… അതിന്റെ അടിവശം മുകളിലേക്ക് പൊക്കിയപ്പോഴാണ് അത് കണ്ടത്… ഒരു വൃത്തത്തിന്റെ പാതി മുറിച്ച രീതിയിലുള്ള ആ ഭാഗം മുറിയിലെ പന്തങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ മിന്നിത്തിളങ്ങി… ദണ്ഡിന്റെ അറ്റം ചേരുന്ന ഭാഗത്ത് നിന്ന് രണ്ടു ഭാഗത്തേക്കും അൽപ്പം വളഞ്ഞ് പോകുന്നു…
അർദ്ധ ചന്ദ്രാകൃതിയിലുള്ള ഒരു ആയുധം… രാവണൻ അടക്കംചെയ്തിരുന്നത് ചന്ദ്രഹാസത്തിന്റെ ശക്തി മാത്രമല്ല… ആ ആയുധം തന്നെ പുനർനിർമ്മിച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന് അവനു തോന്നി… ആ ആയുധം കല്ലറയുടെ നടുവിലേക്ക് നീട്ടിപ്പിടിച്ച് അവരെല്ലാം ആ കല്ലറയ്ക്ക് ചുറ്റിലും നിന്ന് മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങൾ ഉച്ചത്തിൽ ഉരുവിട്ടു തുടങ്ങി…
സമയം നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു… രാഘവ് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാത പതിയെ പതിയെ മുകളിലേക്ക് ഉയർന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു… തന്റെ കയ്യുടെ കെട്ടഴിക്കാൻ ആവുന്നത്ര ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതെല്ലാം വിഫലമായി…
രാഘവായനം 4 [അവസാന ഭാഗം]
Posted by