അന്നേരം തമ്പുരാട്ടി അവൾക്കടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു.. നടു വളച്ച് നിൽക്കുന്ന ആമിനയോട് നല്ല വണ്ണം കുനിയാൻ തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു..
അതിനു ശേഷം അവളുടെ യോനിയിലേക്കായി ആഴ്ത്തി വച്ചിരുന്ന മെഴുകുതിരിയുടെ നാളം കത്തിച്ചു..
തമ്പുരാട്ടിയുടെ ആ ചെയ്തി കണ്ട് പകച്ചു നിൽക്കുന്ന ആമിനയോടായി തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു..
‘ആമിന.. ഈ കുളക്കടവിന് ചുറ്റും എണ്ണ നിറച്ച് തിരിയിട്ട് വച്ചിരിക്കുന്ന ആ ചിരാതുകൾ കണ്ടോ.. അതെല്ലാം മോളൂട്ടിടെ യോനിയിൽ നിന്ന് പ്രവഹിക്കുന്ന ഈ വെളിച്ചത്താൽ നീ കൊളുത്തണം.. അതാണിനി ചെയ്യേണ്ടത്..’
തമ്പുരാട്ടിയുടെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ഒരുൾക്കിടിലം ഉണ്ടാക്കി..
‘തമ്പുരാട്ടി.. അതു വേണോ.. ഞാൻ കൈകൊണ്ട് അവയെല്ലാം കത്തിക്കാം .. പോരെ..’
കുളപ്പടവുകളിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു വാഴയിലയിലേക്ക് എള്ളും ചന്ദനവും ചാലിച്ച ചെർത്തുകൊണ്ടിരുന്ന ശങ്കരനാണ് അന്നേരം അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത്..
‘പോരാ.. ഓരോ ജീവനും ഒരു വെളിച്ചമാണ്.. ആ ജീവൻ നിന്റെ കുഞ്ഞിന് കൊടുക്കാനാണ് നമ്മൾ ഈ ഹഡയോഗം അനുഷ്ഠിക്കുന്നത്.. അതു കൊണ്ട് അത് ആ മുറ പോലെ തന്നെ ചെയ്യണം..’
ശങ്കരന്റെ വാക്കുകൾക്ക് ആമിനയ്ക്ക് മറുപടിയില്ലാതായി..
സാരി കഴിയാവുന്നിടത്തോളം പൊക്കി, മുല്ലപ്പൂ കെട്ടിയ മുടിച്ചാർത്തു മുന്നിലേക്കിട്ടു, വെണ്ണതോൽക്കുന്ന അരക്കെട്ട് താഴ്ത്തി, അവൾ കുനിഞ്ഞു നിന്ന് ഓരോ ചിരാതുകളും കത്തിക്കുന്നത് കണ്ട വേലായുധൻ തന്റെ കുട്ടൻ കയറുപൊട്ടിക്കുന്നത് അറിയാനായി…