Posted by ശങ്കരന്റെ പൂജയും തമ്പുരാട്ടിയുടെ വൈകിയുള്ള മടങ്ങി വരവും പതിവായി..
ഒരു മാസം കടന്നു.. രണ്ട് മാസം കടന്നു… മൂന്നുമാസം കടന്നു..
ആമിനയുടെ കുഞ്ഞു മലദ്വാരം തൊണ്ണൂറ് ദൃഡ ലിംഗങ്ങളെ സ്വീകരിച്ച് പാതാളം കണക്കിനായിരുന്നു.. ഇപ്പോള്‍ ഒരു വലിയ നേന്ത്രപ്പഴം പോലും സുഖമായി കയട്ടിയിരക്കാവുന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ആ ദ്വാരം..
അന്നേ ദിവസം…. കര്മ്മം തീരാന്‍ ഇനി വെറും മൂന്നു നാള്‍ കൂടി ശേഷിക്കുന്ന ആ ദിവസം ശങ്കരന്‍ രാവിലെ കൊലോത്തെത്തി..
“ഇന്നേക്ക് മൂന്നാം നാള്‍ രേതസ്സോഴുക്കാന്‍ ആ യോഗിവര്യന്‍ ഇവിടെ എത്തണം തമ്പുരാട്ടി.. ആരെ വിളിക്കും??”
“ശങ്കരന്‍ പേടിക്കേണ്ട.. ഞാന്‍ ആളെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്..”
“ആരാ തമ്പുരാട്ടി…??”
“വെട്ടത്തുനാട്ടിലെ ദിഗ്വിജയം കൊണ്ടാടുന്ന ഒരേ ഒരാള്‍..
ഇത്രയും നാള്‍ എന്നെ ഏകാന്തതയ്ക്ക് വിട്ടുകൊടുത്ത് സന്യാസവും ആഭിചാരവും അനുഷ്ടിച്ച എന്റെ സ്വന്തം ജ്യേഷ്ഠന്‍..
സോമദത്തന്‍…
വടക്കേപ്പാട്ട് സോമാദത്തന്‍…”
കോലായിലിരുന്നു തമ്പുരാട്ടി ആ പേര് പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ ശങ്കരന്റെ ഉടല്‍ ഒന്ന് വിറയ്ക്കുന്നത് ആമിന കണ്ടു.. ആരാണീ സോമാദത്തന്‍.. അയാളെങ്ങനെയാണ് തമ്പുരാട്ടിയുടെ ജ്യേഷ്ഠനാവുന്നത്…?? ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യക്കുരുക്കുകളില്‍ ആമിന പകച്ചിരിക്കാന്‍ നേരം തമ്പുരാട്ടി അകായില്‍ അവളെ നോക്കി ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.. നിഗൂഡത നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി…
(തുടരും..)