അപ്പൊ കുഴപ്പല്ല. അവനെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ച് ഒന്നു പേടിപ്പിച്ചു വിടാം. അല്ലെങ്കിൽ പണിയാകും. അല്ലെങ്കിലും ഇപ്പൊ എന്റെ പാതിവൃത്തം എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു. എന്തായാലും അവനെ വിളിക്കാൻ പറയാം.
ഞാൻ : ഡാ സെന്തിൽ… നീയാവനെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്ക്. ഞാൻ അവനോടു പറയാം.
സെന്തിൽ പതിയെ എഴുനേറ്റു പിന്നിലെ ജന്നലിന്റെ അവിടെ പോയി. എന്നിട്ട് ചേരിയിലേക്കു നോക്കി കൈകാട്ടി വിളിച്ചു. ഞാനും അവിടെ പോയി ഒന്നു നോക്കി. ഭയപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ല, അവന്റെ അത്രേം പോന്ന ഒരു ചെറുക്കൻ. ഇങ്ങോട്ട് ഓടി വരുന്നത് കണ്ടു.
ഞാൻ പുതപ്പെടുത്തു ദേഹം മറച്ചു, എന്നിട്ട് കട്ടിലിൽ പോയിരുന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വാതിൽ ആരോ മുട്ടുന്നത് കേട്ടു. ഞാൻ സെന്തിലിനെ നോക്കി.
ഞാൻ : ഡാ… ചെന്ന് വാതിൽ തുറക്ക്.
സെന്തിൽ പോയി വാതിൽ തുറന്നു. അവൻ ചെറുക്കൻ അകത്തേക്ക് കയറി. തുണിയില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന സെന്തിലിനെ കുറച്ച് നേരം നോക്കി അവൻ. സെന്തിൽ വാതിലടച്ചു അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു.
ഞാൻ : എന്താടാ നിന്റെ പേര് ?
ചെറുക്കൻ : മുരുഗൻ,
ഞാൻ : നീ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് ?
മുരുഗൻ : അത്…
ഞാൻ : പറയടാ..
അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല…
ഞാൻ : മര്യാദക്ക് പറഞ്ഞോ ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നബീലിനെ വിളിച്ച് പറയും.
മുരുഗൻ : അപ്പൊ. നാനും അവർക്കിട്ടെ സെല്ലും.
ഞാൻ : എന്ന സെല്ലും ?
മുരുഗൻ : നീങ്ങ്ഗളും സെന്തിലും പന്നതെല്ലാം.