നബീൽ : എന്താ വാതിൽ തുറക്കാൻ വഴുകിയതു ?
ഞാൻ : ഒന്ന് ചെറുതായി മയങ്ങിപ്പോയി…
നബീൽ : എന്താ ഈ നേരത്തു ഒരു മയക്കം ?
ഞാൻ : ഇന്ന് പുലർച്ചെ വരെ ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ പോലും സമ്മതിക്കാതെ…. എനിക്ക് നല്ല ക്ഷീണമുണ്ട്…
നബീൽ : സാരല്ല, നമ്മുക്ക് ഇപ്പൊ തന്നെ ഇറങ്ങാം… ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ് കിട്ടിയില്ല.. ഇവിടുന്നു ഒരു കോഴിക്കോട് bus ഉണ്ട്. ഇപ്പൊ ഇറങ്ങിയാൽ നമ്മുക്ക് അതിന് പോകാം. എല്ലാം വേഗം പാക്ക് ചെയ്തോ.
ഞാൻ : സാധനങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ എടുത്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇനി ഒന്ന് കൂടി നോക്കിയാൽ മതി.
നബീൽ : അതേതായാലും നന്നായി. എന്നാൽ വേഗം ഇറങ്ങാം. ബസ് ആയതുകൊണ്ട് നിനക്ക് ബസിൽ ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടു പോകാം.
ഞാൻ : ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിച്ചാൽ മതി.
നബീൽ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സാധനങ്ങൾ എല്ലാം ഒന്നുകൂടി ചെക്ക് ചെയ്തു. ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും റൂമിൽനിന്നു ഇറങ്ങി. അവിടെ താഴെ നിന്നു ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു. ഓട്ടോയിൽ കയറുന്നതിനു മുൻപ് ഞാൻ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി സെന്തിൽ എങ്ങാനും അവിടെയുണ്ടോയെന്നു. അവനെ കണ്ടില്ല.
ഞങ്ങൾ ഓട്ടോയിൽ കയറി ബസ്സ്റ്റാൻഡിൽ എത്തി. കോഴിക്കോട് ബസ് പോകാൻ തയ്യാറായി തന്നെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വലിയ തിരക്കൊന്നും ഇല്ല. ഞങ്ങൾ കയറി നടുവിൽ ഒരു ഭാഗത്തു സീറ്റ് പിടിച്ചു. തമിഴ്നാട് സർക്കാർ ബസ് ആയിരുന്നു സെമി സ്ലീപ്പർ. നബീൽ പോയി ഒരു കുപ്പി വെള്ളം വാങ്ങി വന്നു.
ബസ് എൻജിൻ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു പുറപ്പെടാൻ തയ്യാറായി. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്കു പോകാൻ തുടങ്ങി. ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി പട്ടണത്തെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ടു യാത്രയായി. ഗ്രാമങ്ങളും ടൗണുകളും പിന്നിട്ടു യാത്രയാകുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിൽ ഞാൻ കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ചയായി നടത്തിയ സാഹസിക യാത്രകളെ ഒരു തിരശീലയിലെന്നപോലെ ഞാൻ മനസ്സിൽ കണ്ടു. 4 പുരുഷന്മാരും 2 കുട്ടികളും 1 പെൺകുട്ടിയും എന്റെ ശരീരവും മനസും കീഴ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു .