“ആടാ ഇന്ന്ട്ട് ഇങ്ങക്ക് വേണ്ടി ഞാനിതൊക്കെ ചീതാ എന്നേലും അവരറിഞ്ഞാ പിന്നെ ഇന്റവസ്ഥ എന്താവും?”
അത് കേട്ട് മറുപടിയില്ലാതെ തലകുനിച്ച് നിൽക്കാനേ അവന് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
“ഓക്കെ ഞാൻ ആരോടും പറയ്ണില്ല ഇയ്യി ഇതും ആരോടും പറേണ്ട” അവരത് പറഞ്ഞ് അംജദ് ഒന്ന് നെടുവീർപ്പിടുന്നതിനു മുൻപേ പാർവ്വതിയവന്റെ ട്രാക്ക്സ്യൂട്ടിനുള്ളിൽ കൈ കടത്തി വാടിയ മുഴുപ്പിൽ കയറിപ്പിടിച്ചു!
“ഹെയ് ശ്ശെന്താത്? വിട് ചേച്ച്യേ” അവനൊന്ന് കുതറി നോക്കിയെങ്കിലും അവരവിടെ പിടിമുറുക്കിയതോടെ അവൻ വേദനിച്ച് അനങ്ങിയില്ല.
“അനങ്ങാതെ നിന്നാ വേദനിക്കുല്ല” ഇതും പറഞ്ഞവൾ ചരൽക്കല്ലിൽ മുട്ടുകുത്തിനിന്നതിനെ പുറത്തെടുത്തു. അവനവരെ മുടിയിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് മാറ്റാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവരുടെ പിടി മുടുകിയപ്പോൾ കൈയെടുത്തു.
“വേദനിക്ക്ണ് ചേച്ച്യേ പ്ലീസ് വിട്” അവൻ ചെറുതായെങ്കിലും കുതറിനോക്കി. അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് പൊന്നീച്ച പാറി. ഇല്ല അവർ വിടാനുള്ള ഭാവമില്ല. അതിന്റെ കടയിൽ അവരുടെ കരുത്തുറ്റ കൈകൾ കൂടുതൽ മുറുകുകയാണ്.
പാർവ്വതി നാവ് നീട്ടിയതിൻ തുമ്പിലൊന്ന് നക്കി. ഇല്ല അത് വളരുന്നില്ല. വേദനിച്ചിട്ടാവും എന്ന് വിചാരിച്ച് അവർ ചെറുതായതിനെ അയച്ച് അതിന്റെ തുമ്പിൽ മൃദുവായി കടിച്ചു. പതിയെയത് വളരുന്നത് കണ്ട് പാർവ്വതി പ്രതീക്ഷയോടെ അതിന്റെ അഗ്രം വായിലാക്കി കൈകൾ പൂർണ്ണമായും അയച്ചു. അതോടെ അത് ഒന്നുകൂടി വളർന്നു.
“ചേച്ച്യേ പ്ലീസ് ഈ തെറ്റ് ഇന്യാവർത്തിക്കുല്ലാന്ന് വാക്ക് കൊട്ത്തതാ ഞാന്”
“അതിന് ഇതോളും അറിയണ്ട..ആരും അറിയണ്ട. അനങ്ങാതെ നിന്നാ വേദനിക്കുല്ല” ഇതും പറഞ്ഞ് പാർവ്വതിയവന്റെ മുഴുത്ത ചുവപ്പിനെ പകുതിയിലധികം വായിലാക്കി. അവന് സുഖിക്കുന്നെങ്കിലും ആവർത്തിക്കുന്ന തെറ്റോർത്ത് കുതറുമ്പോഴോക്കെ പാർവ്വതിയുടെ കൈകൾ മുറുകിയത് അവനെ വല്ലാതെ നിരാശപ്പെടുത്തി.
‘ഇന്റെ സംഗീത.. അവളെയോർത്തപ്പോഴൊക്കെ അവന്റെ മുഴുപ്പ് ചുരുങ്ങി കണ്ണുനീരൊഴുകി.