നാലുമണിപ്പൂക്കൾ 4 [ഷജ്നാദേവി]

Posted by

“ആണോ?”അതും പറഞ്ഞ് മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് നെഞ്ചിലമർന്ന പെണ്ണിനെ അവൻ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി പാതിമായ്ഞ്ഞ ചന്ദനക്കുറിയിൽ ചുണ്ടു ചേർത്ത് മുത്തി.
അവളൊന്നുയർന്ന് പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെ കഴുത്തിലൂടെ രണ്ടു കൈയുമിട്ട് തിരിച്ചൊരുമ്മ അവന്റെ കവിളിലും നെറ്റിയിലും നൽകി. അവരുടെ ആലിംഗനമമർന്നു.

‘എന്തൊരു സുഗന്ധമാണ് പെണ്ണിന്? തുളസിയുടെയോ മറ്റെന്തിന്റെയോ എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല! പക്ഷേ അന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോഴുള്ള തീവ്രത തോന്നുന്നില്ല പെണ്ണിനോട്. ഇന്നെന്തോ സ്വന്തമെന്നൊരു ആനന്ദം മാത്രം.., ചെറുചുടുള്ളൊരു സുഖം.

‘അവളുടെ ഉടയാത്ത മാറിടം നെഞ്ചിലമർന്നിട്ടും അന്നത്തേപ്പോലെ തീക്ഷ്ണത തോന്നാതിരിക്കുന്നതിൻ പേരോ പ്രണയം!!?’

അവൻ യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിന്റെ മായികലോകത്ത് സംഗീതയിലലിഞ്ഞു.

“കൊറേ നേരം ഇങ്ങനെ നിക്കാൻ തോന്ന്ണെടാ മുത്തേ”

“കൊറേ നേരം നിന്നിട്ട് പോയാ‌ മതി മുത്തേ”
കാതിൽ കുളിരാവുന്ന മധുരിക്കുന്ന അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടിരിക്കാൻ തന്നെ സുഖമാണ്.കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോൾ അതിലേറെ സുഖം.

“ഷാനിബ അന്ന് പെണങ്ങ്യേപ്പോ വെഷമായാ മുത്തേ?”

“അന്ന് വെഷമായി ഇപ്പോ മാറി”

“അതെന്താ ഞാന്ള്ള കാരണാ?”

“അത് മാത്രല്ല. ഓള് പറഞ്ഞത് സത്യാ!
ഓളെ സ്നേഹിക്കുമ്പോ അങ്ങനൊര് തെറ്റ് ‌ഞാൻ ചീത്ണ്ടാര്ന്നില. ഓള് പെണങ്ങ്യേപ്പൊ വെഷമായി,വാശ്യായി.”

ഇത് കേട്ട് ഞെട്ടിയ സംഗീത അവനെ തള്ളിമാറ്റി ചുണ്ടുചുരുട്ടി. ചുരുണ്ട ചുണ്ട് തുളുമ്പിപ്പൊട്ടി. അതൊരു തേങ്ങലായ് പുറത്തു വന്നു. നിമിഷത്തിനുള്ളിൽ കണ്ണുനിറഞ്ഞ് ചുടുനീർ കവിളിലൂടൊഴുകി.

“ഇന്ന്ട്ട് ഇയ്യത് ചീതാ?” അവൾക്ക് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഷാനി ഇന്നെ വെറ്ത്തപ്പൊ എന്തോ അങ്ങനെ തോന്നി. പിന്നെ ടീച്ചറും വിട്ടില.”

“ഇന്ന്ട്ട് ഇന്നെ പറ്റിക്ക്യേര്ന്ന്ല്ലേ ഇയ്യി?”

“പറ്റിക്കാനാണെങ്കി ഇപ്പളും പറയുല്ലല്ലോ.”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *