എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒന്നാണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്. എന്റെ ഹൃദയം വേഗത്തിൽ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
വിവേക്: നീയാ തോർത്തെടുത്തു ഇവളുടെ കാലു രണ്ടും കൂട്ടികെട്ടു.
വിവേക് പിടുത്തം ഒരുത്തരിപോലും അയക്കാതെ നിന്നു. വിഷ്ണു താഴെയിരുന്നു എന്റെ കാലുകൾ രണ്ടും ഒരു തോർത്തു കൊണ്ടു കൂട്ടിക്കെട്ടി.
വിവേക് : ഡാ, എനിക്കിങ്ങനെ കുറെ നേരം പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല. നീയാ ബെഡ്ഷീറ്റെടുക്കു. എന്നിട്ട് ഇവള്ടെ വായിൽ തിരുകു. പിന്നെ ഞാൻ കൈയെടുത്താൽ ഉടൻ തിരുകി കേറ്റിക്കൊ. ഒരു തരി ശബ്ദം പോലും പുറത്ത് വരരുത്.
വിവേക് കൈയെടുക്കുന്ന നിമിഷം ഒച്ചവെക്കണം എനിക്ക് ഈ രാക്ഷസന്മാരുടെ പിടിയിൽ നിന്നു രക്ഷപെടാനുള്ള അവസാന ചാൻസ്. വിവേക് കൈയെടുത്തതും ഒച്ചവെക്കാൻവേണ്ടി വായ തുറന്ന എന്റെ വായിലേക്ക് ബെഡ്ഷീറ്റിന്റെ ഒരു തല വിഷ്ണു തള്ളിക്കേറ്റി നിറച്ചു. എന്റെ ശബ്ദം ഒരു തരിപോലും പുറത്ത് വന്നില്ല. ഞാൻ കിടന്ന് പിടച്ചു , കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു. വിവേക് ഒന്ന് എന്നെ ലൂസാക്കിയതും ഞാൻ കൈകൾ വിടുവിച്ചു വിഷ്ണുവിനെ തള്ളി മാറ്റി വായിൽ നിന്ന് തുണിയെടുക്കാൻ നോക്കി. വിഷ്ണു എന്റെ കഴുത്തിനു പിടിച്ചു
വിഷ്ണു : നായിന്റെ മോളേ അനങ്ങാതെ കിടന്നോ ഇല്ലെങ്കിൽ കൊന്നു കെട്ടിത്തൂക്കും ഇവിടെ. ഒരു പട്ടിയും ചോദിക്കാൻ വരില്ല.
ഞാൻ ഭയന്ന് പോയി ഞാൻ എന്നെ തന്നെ പഴിച്ചു. എന്റെ ജീവിതം ഞാനായി തന്നെ നശിപ്പിച്ചിരുന്നു. എനിക്ക് കരച്ചിലടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പല ചിന്തകളും എന്റെ മനസിലൂടെ കടന്ന് പോയി. നബീലിന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി വരാൻ തീരുമാനിച്ച നിമിഷത്തെ ഞാൻ ശപിച്ചു. വിവേക് എന്നെ ചുവരിൽ ചാരി ഇരുന്ന് മടിയിൽ ഇരുത്തികൊണ്ടു അടക്കി പിടിച്ചു.