റിയാനിന്റെ വാക്കുകളിൽ പൂർണ്ണ സംതൃപ്തിയുടെ അർത്ഥതലങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. അത് മനസ്സുകൊണ്ട് തൊട്ടറിഞ്ഞ സഫിയ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ അമർത്തി സകല ശക്തിയെടുത്ത് ഒറ്റ ഊബലായിരുന്നു. കുണ്ണയുടെ തന്റെ സകല വീര്യവും ഒളിച്ച് പോകുന്നത് പോലെ കാമസുഖത്താൽ വിരാജിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന റിയാന് തോന്നി.
“…എന്റെ സഫിയ ഇത്താ……നിങ്ങളൊരു ഹൂറി…..യാ …എന്റെ ഹൂറി……”.
സഫിയ കാമം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവന്റെ അരക്കെട്ടിൽ നിന്ന് ഉയർന്നവനെ നോക്കി. ആ കണ്ണുകളിലെ അടങ്ങാത്ത രതിയുടെ തീപ്പൊരി കണ്ട റിയാൻ ചെറുതായി ഞെട്ടി. അവരുടെ കണ്ണുകൾ ഇമവെട്ടാതെ പരസ്പരം കുറെ സമയം നോക്കിയിരുന്നു.
കാമതളർച്ചയോടെ റിയാൻ തന്റെ കാമേശ്വരിയുടെ ചുണ്ടുകൾ പതിയെ അനങ്ങുന്നത് കണ്ടു. അവൻ അതി സൂക്ഷമതയോടെ ആ ചുണ്ടുകളിലേക്കും ഉള്ളിലെ നാവിന്റെ ചെറുതായുള്ള അനക്കത്താൽ മുഴക്കുന്ന സ്വർണ്ണ നിറം തൂവി കിടക്കുന്ന കവിളുകളിലേക്കും നോക്കി. തന്റെ ശുക്ലത്തെ വായയിലിട്ട് ഉമിനീരുമായി ചാലിക്കുകയാണെന്നവൻ മനസ്സിലായി. അവന്റെ ശ്രദ്ധ വായയിലേക്കാണെന്ന് മനസ്സിലായ സഫിയ അവളുടെ വായ തുറന്ന് പിടിച്ചു. സഫിയാത്തയുടെ വായയിൽ തന്റെ ശുക്ലം കണ്ട റിയാൻ അത്ഭുതംകൂറി. അവനെ കാമത്തിന്റെ പുതു അർത്ഥങ്ങളിലേക്ക് നയിക്കാനായി അവളുടെ നാവുകൊണ്ട് ആ ശുക്ലത്തിൽ ഇളക്കികൊണ്ടവസാനം ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ച് പതുക്കെ ഊതികൊണ്ടവൾ ചെറു കുമിളയായി വിറപ്പിച്ചു. വെളുത്ത പാടകെട്ടിയ ശുക്ലകുമിളയിൽ റിയാൻ തൊട്ടപ്പോളത് പൊട്ടി. ചുണ്ടിന് നേരെ നിൽക്കുന്ന വിരൽ സഫിയ വായയിലേക്കിട്ട് ഊബി. ചുണ്ടുവിരലിലൂടെ വൈദ്ദ്യുതപ്രവാഹം മൊത്തമായി അടിച്ച് കയറുന്ന പ്രതീതിയായിരുന്നു റിയാനപ്പോൾ. ഇക്കിളിയായി കോച്ചി വലിക്കുന്ന കാലുകളെ ഒരു വിധത്തിലാണവൻ അടക്കി നിർത്തിയത്. അവൻ സഫിയയുടെ വായ്ക്കുള്ളിൽ ചെറുതായി വിരക്കി. വിരൽ അനങ്ങുന്നതിനനുസ്സരിച്ച് ശുക്ലവും വായയിലുള്ള ഉമിനീരും അവളുടെ തൊണ്ടക്കുഴിയിലൂടെ ഇറങ്ങിപോകുന്നത് കണ്ട അവന്റെ മനസ്സാകെ ത്രസിച്ചു. സഫിയ ആ വിരലിനെ സ്വാതന്ത്രമാക്കികൊണ്ട് ആ ശുക്ലത്തെ മുഴുവനിറക്കി. അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കാമത്തിന്റെ കനൽ നീറിതന്നെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“…റിയാനെ…പോകണ്ടേ……”.അന്തം വിട്ട് നിൽക്കുന്ന റിയാനെ നോക്കി സഫിയ കാമകണ്ണിറക്കികൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.
“…ആ ഇത്താ…..പക്ഷെ എനിക്ക് ഇത്തയെ….”. അവൻ പാതി വാക്കിൽ നിർത്തി.
“…സമയമുണ്ടല്ലോ……എന്റെ വില്ലയിൽ പോയിട്ടാകാം ബാക്കി……അത് പോരെ കുട്ടാ……”. സഫിയ അവൻറെ ജയ്യി വലിച്ചിട്ടതിന് ശേഷം പാന്റിന്റെ സിബ്ബ് വലിച്ച് പോകുന്നതിനിടയിൽ ചോദിച്ചു..
“…അത് വരെ പിടിച്ച് നിക്കണ്ടേ എന്റെ സഫിയാത്ത….”.