Posted by അത് മുരണ്ടുകൊണ്ട് ജനലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി. ഇരുട്ടില്‍ അഗ്നിഗോളങ്ങള്‍ പോലെ രണ്ട് കണ്ണുകള്‍ ശ്രീദേവി ജനലിനു സമീപം കണ്ടു; ഒപ്പം ശക്തമായ ഏതോ കാട്ടുപൂച്ചയുടെ മുരളലും. അവളുടെ പൂച്ച താഴേക്ക് ചാടിയിറങ്ങി ജനാലയ്ക്ക് നേരെ കുതിച്ചു.
“പിങ്കി..വേണ്ട..”
ശ്രീദേവി അതിനെ വിലക്കി. കാട്ടുപൂച്ചയുടെ കൈയില്‍ പെട്ടാല്‍ അതിന്റെ പൊടിപോലും ബാക്കി കാണില്ല എന്നവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. ജനലിലേക്ക് ചാടിക്കയറിയ പൂച്ച ശക്തമായി കരഞ്ഞു. പുറത്ത് കണ്ട കണ്ണുകള്‍ അപ്രത്യക്ഷമായതും കാറ്റിന്റെ ഹുങ്കാരം കുറയുന്നതും ശ്രീദേവി അറിഞ്ഞു. സുന്ദരിപ്പൂച്ച താഴേക്ക് ചാടിയിറങ്ങി അവളുടെ കാല്‍പ്പാദങ്ങള്‍ക്ക് അരികിലെത്തി അതില്‍ മുഖമിട്ടുരുട്ടി വന്യമായി ഒന്ന് കരഞ്ഞു. തന്റെ കാലിലൂടെ എന്തോ ദേഹത്തേക്ക് കയറുന്നത് പോലെ അവള്‍ക്ക് തോന്നി. പൂച്ച എങ്ങോട്ടോ ഓടിമാറി.
ഈ സമയത്ത് സ്വന്തം ഭാര്യയ്ക്ക് പാലില്‍ ഉറക്കഗുളിക നല്‍കിയിട്ട് അമ്പിളിയുടെ അടുത്തു പോകാനായി കിടക്കുകയായിരുന്നു ബലരാമന്‍. അവളെ കൊതിതീരെ പ്രാപിക്കാന്‍ അന്നുമുതല്‍ വെമ്പിയിരുന്ന അയാളെ ഇന്നാണ് അമ്പിളി രഹസ്യമായി ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞത്. അവള്‍ തന്നെ ഭാര്യയ്ക്ക് നല്‍കാനായി ഗുളികയും അയാളെ ഏല്‍പ്പിച്ചു. മകന്‍ ഇല്ലാത്തതിന്റെ ആശ്വാസം അയാള്‍ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും മകള്‍ വന്നത് തെല്ല് അസ്വസ്തത ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. ഭാര്യ നല്ല ഉറക്കമായി എന്ന് മനസിലായതോടെ ബലരാമന്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തിറങ്ങി. ഉര്‍വശി മുറി ഉള്ളില്‍ നിന്നും അടച്ചിട്ടാണ് ഉറക്കം. അവളുടെ മുറി പരിശോധിച്ച ശേഷം അയാള്‍ മെല്ലെ ബാലകൃഷ്ണന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിനു മുന്‍പിലൂടെ പോകാനൊരുങ്ങി. മുറിയുടെ വാതില്‍ മലര്‍ക്കെ തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഒന്ന് ശങ്കിച്ചു. പിന്നെ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ച് അതിന്റെ മുന്‍പിലെത്തി ഉള്ളിലേക്ക് ഒന്ന് പാളി നോക്കി. അഭൌമമായ സ്ത്രൈണഗന്ധം ആ മുറിയില്‍ നിന്നും വെളിയിലേക്ക് വമിക്കുന്നതറിഞ്ഞ ബലരാമന്‍ ആ ഗന്ധം വലിച്ചുകയറ്റി. ശ്രീദേവി! അതിസുന്ദരിയും മാദകയുമായ തന്റെ മരുമകളുടെ ഗന്ധമാണ് ഇത്! സ്ത്രീയുടെ വിയര്‍പ്പിന്റെ ഗന്ധം മുല്ലപ്പൂവുമായി ഇടകലര്‍ന്നു മൂക്കിലേക്കടിച്ചുകയറിയപ്പോള്‍ ബലരാമന്‍ മയങ്ങിപ്പോയി.
അയാള്‍ സ്വയമറിയാതെ ആ മുറിയിലേക്ക് കയറി. പരിപൂര്‍ണ്ണ നഗ്നയായി ഒരു തങ്കവിഗ്രഹം പോലെ കമിഴ്ന്നുകിടക്കുന്ന തന്റെ മരുമകളെ അയാള്‍ അരണ്ടവെളിച്ചത്തില്‍ കണ്ടു. ബലരാമന്‍ അമ്പിളിയുടെ കാര്യം പാടെ മറന്നു. അയാള്‍ സ്വയം മറന്ന് തന്റെ കണ്മുന്നില്‍ കിടക്കുന്ന സ്ത്രീ