പുലയന്നാർ കോതറാണി 1

മുലക്കുന്നുകളും കുലുങ്ങിത്തെറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു.മുപ്പത്തഞ്ചു വയസിനുമേൽ പ്രായം വരും ഇരുവർക്കും.സാത്വികനായ വന്നയൂരിനു പോലും ഒരു നിമിഷം ദുർചിന്ത കടന്നു വന്നു. എന്നാൽ തന്‌റെ ആത്മബലത്താൽ അദ്ദേഹം അത് ഒതുക്കി.പക്ഷേ ചോ്ന്നാടന്‌റെ കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹം അവരുടെ ശ്രദ്ധ പിടുങ്ങാനായി ഉറക്കെ ചുമച്ചു.
‘ആരാദ്’ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് യുവതികൾ എഴുന്നേറ്റു. അപ്പോളാണ് അവരുടെ അംഗലാവണ്യം ശരിക്കും ദൃശ്യമായത്. ഒന്നിനൊന്നു മെച്ചം എന്നേ പറയേണ്ടു. ദേവാംഗനകൾ തോറ്റുപോകുന്ന സൗന്ദര്യമായിരുന്നു ആ സ്ത്രീകൾക്ക്.കൂ്ട്ടത്തിൽ ഒരുത്തിക്കു നീളം കൂടുതലാണ്. അവരുടെ അണിവയർ മുറം പോലെ പരന്നതും പൊക്കിൾ കൊടി വലുതുമായിരുന്നു. പൊക്കിൾ കൊടിയെ ചുറ്റി ഒരു വലിയ അരഞ്ഞാണവും അരയിൽ കിടന്നു കുണുങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അവർ പൊക്കിളിൽ ഏതോ സ്വർണാഭരണവും ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.സ്ഥാനം അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന രീതിയിൽ സ്വർണകിരീടങ്ങളും ഇരുവർക്കുമുണ്ട്. തമ്പുരാട്ടികളാണ് സ്ത്രീകൾ.
രണ്ടു പേരുടെയും നിതംബവിശേഷമായിരുന്നു അതികേമം. കർഷകത്തറകളിൽ കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞു കെട്ടി വയ്ക്കുന്ന കച്ചിത്തുറു പോലെയുണ്ടായിരുന്നു ഇരുവരുടെയും ചന്തിദ്വയങ്ങൾ.അവയൊന്നു പിടിച്ചമർത്താനും അവയിലേക്കു ലിംഗം വച്ചമർത്താനും ആണായി പിറന്ന ആരും ഒന്നാഗ്രഹിക്കുന്നതു സ്വാഭാവികം. വിഷയാസക്തനായ ചോന്നാടൻ നമ്പൂതിരിയെ കമ്പിയാക്കാൻ ഇതൊക്കെത്തന്നെ ധാരാളം മതിയായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇവർ യക്ഷികളാണോ എന്ന ശങ്കയായിരുന്നു വന്നയൂരിനു . ഘോരയക്ഷികളുടെ ധാരാളം കഥകളുള്ള കാടാണ് ഇത്. ശാസ്ത്രമനുസരിച്ചു യക്ഷിയുടെ കാൽ നിലത്തു തൊടുകയില്ല, ഇവരുടെ കാൽ തൊടുന്നുമുണ്ട്. അതിനാൽ ഭയത്തിനു സാധ്യതയില്ല എന്നു വന്നയൂർ തിരുമേനി കണക്കുകൂട്ടി.
‘നമ്പൂരാർ രണ്ടാളും എങ്ങോട്ടാ? കൂട്ടത്തിൽ ഒരുത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു.അവളുടെ വായിൽ മുറുക്കാൻ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
‘തെക്ക് ഒരു യാഗമുണ്ടായിരുന്നു. പോയി വരണ വഴിയാ’ ചോന്നാട്ട് നമ്പൂതിരി പറഞ്ഞു.
പലതും പറഞ്ഞു ചോന്നാട്ട് നമ്പൂതിരിയും സ്ത്രീകളും തമ്മിൽ ലോഹ്യമായി .വന്നയൂർ അധികം ഇടപെടാതെ ഒരു ഭാഗത്തു നിന്നതേയുള്ളു. സ്ത്രീകൾ