ആദ്യത്തവള് ദീപ്തി
രണ്ടാമത്തവള് ദീപിക .
രണ്ടുപേരും ഡിഗ്രീ അവസാന വര്ഷ വിദ്യാര്ത്തികള് ആണ്.
അപ്സര കന്യകമാര് എന്ന് തന്നെ പറയണം അവരെ കണ്ടാല്. രണ്ടുപേരെയും തിരിച്ചറിയുക എന്നത് അസംഭവ്യം ആയിരുന്നു. അവരെ കണ്ടാല് കണ്ണെടുക്കാനും തോന്നില്ല. തൂവെണ്ണയില് കടഞ്ഞെടുത്തത് പോലുള്ള ശരീരം കാന്തികശക്തിയുള്ള കരിനീല കണ്ണുകള് ആപ്പിള് പോലെ ചുവന്നു തുടുത്ത കവിളുകള്.ഭംഗിയേറിയ നാസിക മുല്ലമോട്ടുപോലുള്ള പല്ലുകളും അതിനുപുറമെ പനിനീര്പൂവിന്റെ നൈര്മല്ല്യം പോലെയുള്ള ചുവന്ന ചെഞ്ചുണ്ടുകളും ഐശ്വര്യമാര്ന്ന പൂമുഖത്തിനു ഭംഗികൂട്ടി. നിതംബം വരെ മൂടികിടക്കുന്ന പനംകുലപോലുള്ള കാര്കൂന്തലും ശംഖാക്രിതിയാര്ന്ന കഴുത്തും അതിനു താഴെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിനില്ക്കുന്ന മാറിടവും ഒതുങ്ങിയ അരക്കെട്ടും ആലിലവയറും അതും കഴിഞ്ഞു വെണ്ണക്കല് തുടകളും അതിനു നടുവില് രോമാത്താല് മൂടികിടക്കുന്ന ഇളംപൂറും ഏതു അപ്സരകന്യകമാരെയും തോല്പ്പിക്കും വിധം ആയിരുന്നു. എന്നാല് ഒട്ടും പുറകില് അല്ലാതെ മറ്റൊരു പെണ്കുട്ടിയും ഉണ്ട് അവരുടെ വീട്ടില് .ജനാര്ദനന്റെ മൂത്ത മരുമകള് ഗീതു. ഇരുപത്തിനാല് വയസ് തികഞ്ഞിട്ടെ ഉള്ളു അവള്ക്ക്. കല്യാണ ദിവസം ഗീതുവിന്റെ അച്ഛന് ഉണ്ടായ ചെറിയ അറ്റാക്ക് കാരണം രണ്ടു ദിവസത്തേയ്ക്ക് ആദ്യരാത്രി മാറ്റിവച്ചു അവര്. പിന്നെ ജീവന് എമര്ജന്സി ആയി പോകേണ്ടി വന്നു.
മുടങ്ങിപോയ ആദ്യരാത്രിക്ക് വേണ്ടി രണ്ടുപേരും കാത്തിരിക്കുകയാണ്.
അര്ജുനന്റെ രണ്ടുമക്കളെയും അതേ കോളേജില് തന്നെ ജനാര്ദ്ദനന് പഠിപ്പിച്ചു. ഭാര്യ രേണുകയ്ക്ക് കവലയില് ഒരു തയ്യല് ഷോപ്പും ഇട്ടുകൊടുത്തു. എല്ലാ മാസവും നല്ലൊരു തുകയും അര്ജുനനെ ഏല്പ്പിക്കും അയാള്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അതിന്റെ കൂറ് അയാള് കാണിക്കുന്നുണ്ട്.