അവൾ ഒരു മദാലസയായിരുന്നു 1

‘കണ്ടു. സംശയമുണ്ടോ? എങ്കിലും ഈ ഫോൺ ഒന്നു നോക്കൂ…’

അവൻ അവൾക്ക് നേരെ മൊബൈൽ സ്കീൻ കാണിച്ചു.

അതിൽ നോക്കിയപ്പോൾ ജെനറ്റ്നാണിച്ചുപോയി. നദിയിൽ താൻ നീരാടുന്നതിന്റെ ചിത്രം. ഉടുതുണി ഉരിയുന്നതിന്റെ ചിത്രം. തന്റെ എല്ലാം ശ്രീകാന്ത് കണ്ടിരിക്കുന്നു. മറ്റാരും കാണാത്ത ഭാഗങ്ങളെല്ലാം. രോമാവൃതമായ യോനീതടം. മാംസളമായ പിൻഭാഗം. ഇതെല്ലാം ശ്രീകാന്തിന്റെ ക്യാമറ ഒപ്പിയെടുത്തിരിക്കുന്നു. ‘ ഹോ ഇങ്ങനെയൊരു കൊതിയൻ’.

ശ്രീകാന്തിന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിച്ചിക്കൊണ്ടാണ് അവൾ ചോദിച്ചത്.

കൊതികൊണ്ടൊന്നും എടുത്തതല്ല പെബ്ലേ. നല്ല ഫിഗറുള്ള പെണ്ണിനെ കണ്ടപ്പോൾ ക്യാമറ വെറുതേയിരുന്നില്ല. എല്ലാം ഒപ്പിയെടുത്തു. അത് നിന്നോടുള്ള കാമം കൊണ്ടല്ല. എന്റെ പ്രൊഫഷനോടുള്ള താത്പര്യം കൊണ്ട്

സാർ എന്നെ എനിക്കെത്തിച്ചേരാൻ സാധിക്കാത്ത ഇടത്തെത്തിച്ചു. അതിലെനിക്ക് നന്ദിയുണ്ട്.’

എത്രയോ ഇടങ്ങൾ നീകൈയെത്തിപിടിക്കാനിരിക്കുന്നു. അതിന് ഞാനൊരു നിമിത്തം മാത്രം. പിന്നെ ഈ സാർ വിളി വേണ്ട. (ശീകാന്ത് എന്നു വിളിച്ചാൽ മതി.’

‘അയ്യോ’,

‘എന്താ’?

‘ഞാൻ അങ്ങനെ വിളിക്കില്ല. വേണമെങ്കിൽ ശീയേട്ടാ എന്നു വിളിക്കാം.’

‘അതുമതി ശീയേട്ടൻ. ആ വിളിക്കൊരു ഇമ്പമുണ്ട്’ (ശീകാന്ത് പറഞ്ഞു.
‘ശീയേട്ടാ’- വിളിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ ചുമലിൽ ചാരിക്കിടന്നു. അവൾ തരളിതയായി. പ്രണയതരളിത.