മണിക്കുട്ടന്റെ പാറു്ക്കുട്ടി 2

പാർവ്വതി കുട്ടന്റെ സ്നേഹത്തിലും കരുതലിലും ലയിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. തന്നെ പൊന്നു പോലെ നോക്കാമെന്നാണ് കുട്ടൻ പറഞ്ഞത്. ആ വാക്കുകൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ അവനോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ തേൻമഴ പെയ്യിച്ചു. കുട്ടൻ ഇങ്ങിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ എന്തു സുഖമാണ്. തന്നെ ഇങ്ങിനെ ആരെങ്കിലും ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവൾ എപ്പോഴൊക്കെയോ ആഗ്പഹിച്ചു പോയിട്ടുണ്ട്.
“അതേ…അമ്മേം പുന്നാരമോനും കൂടി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ തന്നെയാണോ പരിപാടി…ഭക്ഷണമൊന്നും വേണ്ടേ…” സന്ദീപ് അവരെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു. പാർവ്വതിയും കുട്ടനും പെട്ടെന്ന് വിട്ടുമാറി. കുട്ടനപ്പോൾ എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ട പോലെ തോന്നി. കമ്പിയായി നിൽക്കുന്ന തന്റെ കൊച്ചുകുട്ടനെ മറയ്ക്കാൻ അവൻ പെട്ടെന്ന് മുണ്ട് മടക്കിക്കുത്തി. എന്നിട്ട് സന്ദീപിന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. പാർവ്വതി അവർക്ക് രണ്ടു പേർക്കും പുട്ടും പഴവും കൊടുത്തു.
“ആന്റിയും ഇരിക്ക്, നമുക്കൊരുമിച്ചു കഴിക്കാം…”കുട്ടൻ അതു പറഞ്ഞിട്ട് അവളെ വിളിച്ച് അവന്റെ അടുത്തിരുത്തി.
സന്ദീപിന് നല്ല സന്തോഷം തോന്നി. കുട്ടന് അമ്മയെ വല്യ ഇഷ്ടമായെന്ന് തോന്നുന്നു. അവന്റെ കഥകൾ ഒക്കെ കേൾക്കുമ്പോൾ അമ്മയില്ലാത്ത ദു:ഖം എപ്പോഴും അവൻ പാർവ്വതിയോട്  പറയുമായിരുന്നു. തന്റെ അമ്മയും ഒരു കൂട്ട് കിട്ടിയതിൽ വളരെ സന്തോഷിക്കുന്നത് അവനെയും സന്തോഷിപ്പിച്ചു. ഇനിയിപ്പോ കുറച്ചു ദിവസമെങ്കിലും തനിക്ക് നേരെ ചൊവ്വേ കളിക്കാനൊക്കെ പോകാമല്ലോ…എന്നോർത്തു കൊണ്ട് അവൻ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ്  എണീറ്റു.
“അമ്മേ…ഇന്ന് ക്രിക്കറ്റ് ടൂർണ്ണമെന്റുണ്ട്…ഞാനും മണിക്കുട്ടനും പോയിട്ടു വരാം….” കുട്ടനെ നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഓ…ഞാനില്ലടാ…കുറച്ച് നേരം പഠിച്ചാൽ അത്രയും ആയില്ലേ..പിന്നെ ആന്റിയിവിടെ ഒറ്റയ്ക്കല്ലേ ഉള്ളൂ…” ഞാൻ തട്ടിവിട്ടു.
“ശ്ശേടാ…നിനക്കിതെന്തു പറ്റി…ആ…നീ പഠിച്ചോ ഞാൻ പോയിട്ടു വരാം…”എന്നു പറഞ്ഞ് സന്ദീപ് പോയി.
“നിനക്കും കളിക്കാൻ പോകാമായിരുന്നില്ലേ…എപ്പോഴും പഠിക്കണമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…” മനസ്സിൽ കുട്ടൻ പോകരുതെന്നായിരുന്നു ആഗ്രഹമെങ്കിലും അവൾ അങ്ങിനെയാണ് പറഞ്ഞത്.