ജീവിതം കാണിച്ചു കൊടുത്ത അവിഹിതങ്ങൾ

ഇക്ക മീൻ വിക്കുന്നത് m80 വകുണ്ടിയിൽ വെച്ചാണ്. വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ ഇക്ക ഹോണ് അടിക്കും. (മീന്കരുടെ ഒരു പ്രതേക ഹോണ് ഇല്ലേ അതാണ് കേട്ടോ.) അപ്പൊ തന്നെ ഉമ്മ ഒരു ചട്ടിയും എടുത്തു ഓടി ചെല്ലും. (ഓഹ് എന്റെ ഉമ്മയെ പറ്റി പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. ഉമ്മയുടെ പേര് സൈനബ. ഉമ്മാക്ക് ഒരു 42 വയസ് ഉണ്ടാകും. വീട്ടിൽ നൈറ്റി ആണ് ഇടാറ്. പുറത്തു പോകുമ്പോൾ സാരിയും ചുരിദാറും ഒക്കെ ഇടും.)
ഉമ്മ ബക്കറിക്ക വരുമ്പോൾ പുറത്തിറങ്ങിയാൽ പിന്നെ 10- 15 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ തിരികെ കേറാറ്. തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ ഉമ്മയുടെ മുഖത്തു ഒരു ചിരിയും ഉണ്ടാകും. എല്ലാ ദിവസവും ഇങ്ങനെ ആയപ്പോൾ എനിക്കൊരു സംശയം തോന്നി തുടങ്ങി. എന്തിനാ മീൻ വാങ്ങാൻ ഇത്രയും നേരം.. മാത്രവുമല്ല ഇവർ കുറെ നേരം സംസാരിച്ചു നിക്കുന്നുണ്ട്.. ഉമ്മ തിരികെ വരുമ്പോൾ മുഖം നല്ല ചിരിച്ചു പ്രസന്നമായി ആണ് വരുന്നത്. അങ്ങനെ അടുത്ത ദിവസം ഇവർ എന്താ ഇത്രയും സംസാരിക്കുന്നതു എന്നു അറിയണം എന്നു ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
പതിവ് പോലെ ബക്കറിക്ക വന്നു ഹോണ് അടിച്ചപ്പോൾ ഉമ്മ കറി ചട്ടിയുമായി പുറത്തേക്ക് ഓടി. ഞാൻ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത പോലെ ടീവിയും നോക്കി ഇരുന്നു. ഉമ്മ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ നേരെ ജനലിന്റെ അരികിൽ പോയി നിന്നു. മുൻവശത്തെ ജനൽ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് ഗ്ലാസ്സിൽ കൂടി പുറത്തു നടക്കുന്നതെല്ലാം കാണാൻ സാധിക്കും. പക്ഷെ പുറത്തു നിന്നു നോക്കിയാൽ കണ്ണാടി പോലെ ആണ്. എനിക്ക് അവർ സംസാരിക്കുന്നത് ചെറുതായി കേൾക്കാം.
“ഇന്നെന്താ ഇക്ക മീൻ.”
“ഇന്ന് ചാള മാത്രം ഒള്ളു…”
“ഈ ഇക്കാക്കു എന്നും ഈ ചത്ത ചാള മാത്രം കിട്ടൊള്ളു… വെല്ല പിടക്കണ പുഴ മീൻ കൊണ്ടുവാ ഇക്ക..”
“പിടക്കണ മീൻ ഒരെണ്ണം ഉണ്ട്.. മോൾക്ക് ഇപ്പൊ സമയം ഇല്ലാത്ത കാരണം അല്ലെ തരാത്തത്.”
“ഒന്നു പതുക്കെ പറ ഇക്ക. സുമി അകത്തുണ്ട്.”
അതു പറയുമ്പോൾ ഉമ്മ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“എന്തായാലും ഒരു കിലോ ചാള താ.. ”
അപ്പൊ ചത്ത ചാള മാത്രം മതിയോ പിടക്കണ മീൻ വേണ്ടേ…?”
“ഇപ്പൊ വേണ്ട ആ പിടക്കണ മീൻ. ഞാൻ പറയ സമയോം സന്ദർഭവും ഒക്കുമ്പോൾ”
ഇക്ക ചാള തൂക്കി ഉമ്മയുടെ കയ്യിലുള്ള ചട്ടിയിൽ ഇട്ടു കൊടുത്തു.
“എത്ര ആയി ഇക്ക”