കിടക്കുന്നു,ബട്ടണുകള് പൊട്ടിയ നിലയിലാണ്.അവളുടെ മുന്ഭാഗം ഇപ്പോള് പെറ്റിക്കോട്ടാണ് മറച്ചിരിക്കുന്നത്.വളഞ്ഞിരിക്കുന്നവരില് ഒരാളുടെ കൈ ആവളുടെ പാന്റില് പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്.ഒരാള് അവളുടെ വാ പൊത്തിയിരിക്കുന്നു,ഒച്ച വക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന അവളുടെ ശബ്ദം ഒരു മൂളിച്ച പോലെയേ പുറത്ത് വരുന്നുള്ളു.കുതറാന് ശ്രമിക്കുന്ന അവളുടെ കൈകള് അടുത്തയാള് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.
“ഇന്ന് നിന്റെ ശരീരം മൊത്തം ഞങ്ങള് അനുഭവിക്കുമെടീ സുന്ദരിക്കോതേ…അവളുടെ ഒരു ജാട”
ഈ ശബ്ദം ഞാന് എവിടെയോ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ..അതെ,വിഷ്ണു..പ്ലസ് ടു ക്ലാസിലെ ഒരേയൊരു റൌഡി,കുറച്ച് സില്ബന്ദികളുമുണ്ട് അവന്റെ കൂടെ..കൂറേ ഊച്ചാളികള്.. എന്നാലും ഈവന്മാര് ഇതേപോലത്തെ പരിപാടി കാണിക്കുമെന്ന് കരുതിയില്ലല്ലോ.ആ പെണ്കുട്ടിയേതാണാവോ.. മുഖം വ്യക്തമാകുന്നില്ല.. എങ്ങനെയാണെങ്കിലും അവളെ രക്ഷിക്കണം.പല പല ചിന്തകള് ആല്ബര്ട്ടിന്റെ മനസിലേക്ക് കടന്നു വന്നു.എത്രയും പെട്ടെന്ന് എന്തെങ്കിലും ചെയ്തില്ലെങ്കില് ആ പെണ്കുട്ടിയെ അവന്മാര് നശിപ്പിക്കും.പക്ഷെ ഈ മൂന്നവന്മാരെയും ഒറ്റയടിക്കു നേരിടുന്നതും പന്തിയല്ല.കള്ളും കഞ്ചാവും അടിച്ചു നടക്കുന്നവന്മാരാ.. എന്താ ചെയ്യുക എന്ന് പറയാന് പറ്റില്ല.ബുദ്ധിപുര്വം നീങ്ങിയില്ലേല് പണിയാകും.
ആല്ബര്ട്ട് ചുറ്റും നോക്കി.അവന്മാരില് ഒരുത്തനെ കൊട്ടിയാല് ബാക്കിയുള്ളവന്മാര് പിന്നാലെ വന്നോളും.അവരെ എങ്ങനെയേലും നേരിടാം.അവരുടെ ശ്രദ്ധ തന്റെ മേലാക്കണമല്ലോ അതിനെന്തു ചെയ്യും.
മുത്രപ്പുരയുടെ മൂലക്ക് കുറച്ച് കരിങ്കല്ലുകള് കൂടിക്കിടക്കുന്നത് അവന് കണ്ടു.ഒരു പുഞ്ചിരി അവന്റെ മുഖത്ത് വിടര്ന്നു,