ശ്രീദേവി നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് കട്ടിലില് നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി തന്റെ വസ്ത്രങ്ങള് വാരിയെടുത്ത് ധരിച്ചു. അവള് അവിശ്വസനീയതയോടെ നഗ്നനായി നില്ക്കുന്ന ബലരാമനെ നോക്കി; ഒപ്പം അടഞ്ഞു കിടന്ന വാതിലിലേക്കും. അണ്ടി കളഞ്ഞ അണ്ണാനെപ്പോലെ മൂത്തു മുഴുത്ത ലിംഗവുമായി ഒന്നും മനസിലാകാതെ ബലരാമന് നിന്നു.
ശ്രീദേവി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
“എന്നാലും അച്ഛന് ഇത്തരക്കാരനാണ് എന്ന് ഞാന് സ്വപ്നത്തില് പോലും കരുതിയിരുന്നില്ല..ഇറങ്ങിപ്പോ..പോ…” അവള് ചീറി.
പെട്ടെന്നുണ്ടായ അവളുടെ ഭാവമാറ്റം ബലരാമനെ അസ്തപ്രജ്ഞാനാക്കി. എന്ത് ചെയ്യണമെന്നോ എന്ത് പറയണമെന്നോ അയാള്ക്ക് ഒരു ഊഹവും ഇല്ലായിരുന്നു. തന്റെ മുന്പില് വച്ച് സ്വയം വസ്ത്രം അഴിച്ച് തന്നെക്കൊണ്ട് എല്ലാം ചെയ്യിച്ച അവള് ഇപ്പോള് എല്ലാ കുറ്റവും തന്റെ മേല് ആരോപിക്കുന്നു.
“പോ.എനിക്ക് കാണണ്ട..പോ..”
ശ്രീദേവി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നിലത്ത് കുന്തിച്ചിരുന്നു. ജീവിതത്തില് ഇന്നേവരെ നേരിട്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു മാനസികാവസ്ഥയില് അകപ്പെട്ട ബലരാമന് അല്പനേരം പൊട്ടനെപ്പോലെ അവളെ നോക്കി നിന്നു. അവള് ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുകയായിരുന്നു. അയാള് അവളെ ഒന്നുകൂടി നോക്കിയിട്ട് തന്റെ മുണ്ടെടുത്ത് ഉടുത്ത ശേഷം ലജ്ജാഭാരത്തോടെ മുറിയില് നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി. കത്തിയുയര്ന്ന അയാളിലെ കാമം പാടെ കെട്ടുപോയിരുന്നു. തളര്ന്ന ശരീരത്തോടെയും മനസോടെയും അയാള് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. തന്റെ പിന്നില് ശ്രീദേവി വാതില് ശക്തമായി അടയ്ക്കുന്നത് അയാള് കേട്ടു.
അടുത്ത ദിവസം ഉറക്കമുണര്ന്ന ബലരാമന് മരുമകള്ക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ പുറത്തേക്ക് പോയി.
ശ്രീദേവി കുളിയും പ്രാതലും മറ്റും കഴിഞ്ഞു തന്റെ മുറിയില് തലേ രാത്രി എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്നവള് ഓര്ത്തെടുക്കാന് ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. പൂര്ണ്ണ നഗ്നയായി തന്റെ ഭര്തൃപിതാവിന്റെ മുന്പില് താന് കിടന്നു എന്നോര്ത്തപ്പോള് അവള്ക്ക് കനത്ത ദുഖവും ഒപ്പം ലജ്ജയും തോന്നി. തന്റെ എല്ലാം അച്ഛന് കണ്ടിരിക്കുന്നു. അവളുടെ രോമങ്ങള് എഴുന്നുനിന്നു. എങ്ങനെയാണ് അത് സംഭവിച്ചത്? എന്നും താന് ഉള്ളില് കയറി കതടച്ച ശേഷം മാത്രമാണ് ഉറങ്ങുക. ഇന്നലെ താന് കതകടച്ചില്ലേ? പലവുരു തിരിഞ്ഞു ചിന്തിച്ചിട്ടും അവള്ക്ക് ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.