“എന്നെപ്പോലെ ഒരു ചതഞ്ഞുടഞ്ഞ പുഷ്പത്തെ സ്വന്തമാക്കി ജീവിതം നശിപ്പിക്കേണ്ട ആളല്ല എന്റെ മണിക്കുട്ടന്…ഞാന് നശിച്ചു പോയവള് ആണ്… ശരീരം ചതിയിലൂടെ ഭര്ത്താവായി മാറിയ ഒരാള്ക്ക് കീഴടക്കി വയ്ക്കേണ്ടി വന്നവള്…എന്റെ മണിക്കുട്ടന് എന്നെ വല്ലപ്പോഴും ഒന്നോര്ത്താല് മാത്രം മതി…ഈ ജന്മത്തില് എനിക്കിനി അത് മാത്രം മതി…” എന്റെ കവിളുകളില് തലോടി നിറമിഴികളോടെ അവള് പറഞ്ഞു.
അടക്കാനാകാത്ത ആത്മവ്യഥയോടെ അവളെ ഞാന് എന്റെ നെഞ്ചോട് ചേര്ത്തു പുണര്ന്നു. ആ മൃദുവായ മുഖം എന്റെ നെഞ്ചില് അമര്ന്നപ്പോള് ഞാന് മനസുകൊണ്ട് അവളോട് ഒരുകോടി മാപ്പ് പറഞ്ഞു.
‘എന്റെ ദേവീ.. നീ എന്തറിയുന്നു…എത്ര സ്ത്രീകളുമായി കേളികള് ആടിയ കൊടും പാപിയാണ് ഈ ഞാന്…സ്വന്തം സഹോദരിമാരുടെ നഗ്നത വരെ കണ്ടവനാണ്..ആ എനിക്ക് നിന്നെപ്പോലെ ഒരു രത്നത്തെ തൊടാന് പോയിട്ട് നോക്കാനുള്ള യോഗ്യത പോലുമില്ല..പക്ഷെ നീ എന്റെ ജീവിതത്തെ മാറ്റി മറിച്ചിരിക്കുന്നു..ഇനിയൊരു ജീവിതമുണ്ട് എങ്കില് അത് നിനക്ക് വേണ്ടി മാത്രമായിരിക്കും…നിന്റെ ഈ കണ്ണുകള് ഇനി നനയില്ല..നനയാന് ഞാന് സമ്മതിക്കില്ല…എന്റെ വീട്ടില് ഒരു രാജകുമാരിയെപ്പോലെ നീ ജീവിക്കും…അത് കണ്ടു നിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും സന്തോഷിക്കും…അതെ..അതെന്റെ ഉറച്ച തീരുമാനമാണ്..ഉറച്ച തീരുമാനം….”
എന്റെ മനസിന്റെ സംസാരം കേള്ക്കുന്നതുപോലെ അവള് എന്നോട് പറ്റിച്ചേര്ന്നു കിടക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ കണ്ണില് നിന്നും കണ്ണീര് ഒഴുകി അവളുടെ ശിരസില് പതിച്ചപ്പോള് ആണ് അവള് അനങ്ങിയത്.
“എന്റെ മണിക്കുട്ടന് കരയുന്നോ…എന്ത് പറ്റി..എന്ത് പറ്റി കുട്ടാ..” ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ ലാളിക്കുന്നത് പോലെ അവളുടെ കരതലങ്ങള് എന്റെ കവിളുകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു. ഞാന് ഉറക്കെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ നെഞ്ചില് മുഖം അമര്ത്തി. അവള് ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്നെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. മനസ് ഒന്നടങ്ങിയപ്പോള് ഞാന് മുഖം ഉയര്ത്തി.
“എന്നോട് ചോദിച്ച ഒരു ചോദ്യമില്ലേ..ഞാന് ഉത്തരം നല്കാതിരുന്ന ആ ചോദ്യം..” അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ഞാന് ചോദിച്ചു.
ശ്രീദേവി ആലോചിക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടു. അവള് ആ ചോദ്യം മറന്നിരിക്കുന്നു.