“പകല് ഒറങ്ങിയ കൊണ്ട് ഒറക്കം വരുന്നില്ല..” നാരയണന് ബീഡിയുടെ പുക വലിച്ചൂതിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. വേലായുധന്റെ മനസ്സില് ഇടിത്തീ വീണത് പോലെ ആയിരുന്നു അവന്റെ വാക്കുകള്. ലേഖ അവനെ അവജ്ഞയോടെ നോക്കി.
കുറെ നേരം അവര് പലതും സംസാരിച്ചിരുന്നു. അവസാനം സുശീലയ്ക്ക് ഉറക്കം വരാന് തുടങ്ങി. വേലായുധനും ലേഖയും അക്ഷമയോടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ആങ്ങളയും പെങ്ങളും ഉറങ്ങിയാലെ തങ്ങള്ക്ക് മദനകേളി നടത്താന് പറ്റൂ എന്ന് ഇരുവര്ക്കും അറിയാമായിരുന്നു.
“ലേഖ കിടക്കുന്നില്ലേ” സുശീല കോട്ടുവായ ഇട്ടുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഉം..” അവള് മൂളി. പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് വേലായുധനെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.
“എന്നാ ചേട്ടാ ഞാന് കിടക്കാന് പോവ്വാ.നല്ല ക്ഷീണം” സുശീല പറഞ്ഞു.
“ശരി..നീ കെടന്നോ” അയാള് പറഞ്ഞു. നാരയണന് അടുത്ത ബീഡി കത്തിച്ചു.
“എന്താ അളിയാ ഞാന് തന്നത് അടിച്ചില്ലേ” വേലായുധന് ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.
“അടിച്ചു..കുറച്ചൂടെ ബാക്കി ഉണ്ട്..അത് കിടക്കാന് നേരം തീര്ക്കാം” നാരായണന് പറഞ്ഞു. അവന്റെ ശബ്ദം കുഴഞ്ഞിരുന്നു.
“എന്നാല് വാ കിടക്കാം..അളിയന് രാവിലെ പോണ്ടതല്ലേ” ലേഖയുടെ പൂറു തിന്നാന് കൊതി മൂത്ത വേലായുധന് പറഞ്ഞു.
“ഒറക്കം വരുന്നില്ല..” നാരായണന് ബീഡി വലിച്ചെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. വേലായുധന് അവനെ കൊല്ലാനുള്ള കോപം വന്നെങ്കിലും നിയന്ത്രിച്ചു.
“അളിയന് അതങ്ങ് പിടിപ്പിക്ക്..ഉറക്കം താനേ വരും”