“വൈഷ്ണവിയുടെ പ്രശ്നം എനിക്ക് മനസിലാവും.. ഭർത്താവുമായി ഇനിയും ഒരുപാട് കാലം ജീവിക്കാനുള്ളതാണ്… മരണം വരെ.. അതിനിടയിൽ ഈ രാത്രി ഒരിക്കലും കടന്നുവരില്ല പകരം ഇന്നത്തോടെ രാമന് നിന്നോട് ഇഷ്ടം കൂടും…!!”
“അതെപ്പടി… ??” അവൾ തമിഴ് സ്റ്റൈലിൽ ചോദിച്ചു…
“നാളെ സീതാരാമൻ വരുന്നതിന് മുന്നേ ഞാനിവിടന്ന് പോവും… നീ കുറേ സങ്കടങ്ങൾ പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യാതെ പോയി എന്ന് പറഞ്ഞാ മതി രാമനോട്… എന്റെ പൊതുവെയുള്ള പെരുമാറ്റത്തിൽ അയാൾ വിശ്വസിക്കും… പിന്നെ നാളെ ഞാനും പറയും ഇത്രയും നല്ലൊരു ഭാര്യയെ കിട്ടിയത് അയാളുടെ ഭാഗ്യമാണെന്ന്… അപ്പൊ എന്റെ കാര്യവും നടക്കും അയാളുടെ കാര്യവും നടക്കും…. ഇത് അവശേഷിക്കുന്നത് നമ്മുടെ രണ്ടുപേരുടെയും ഉള്ളിൽ മാത്രം…!!”
ഞാൻ പറഞ്ഞതുകേട്ട് അവളൊന്ന് ആലോചിച്ചു…
“സാറിന് എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാതിരുന്നൂടെ..??” അവൾ നിഷ്കളങ്കമായി ചോദിച്ചു…
“ഇങ്ങനെയൊരു അവസരത്തിൽ ഒരു സുന്ദരിയെ കിട്ടിയാൽ ആരെങ്കിലും വിട്ടുകളയുമോ വൈഷ്ണവീ…?? അതും ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച് മോഹിച്ച് ചോദിച്ച് വാങ്ങിയത്…!! തനിക്ക് ആലോചിക്കാം… ഇനി ഞാനൊന്നും ചെയ്യണ്ട എന്നാണേൽ ഞാൻ ചെയ്യില്ല… പക്ഷെ നാളെ ഓഫീസിൽ ചെന്നാലും അയാൾക്കുവേണ്ടി ഞാനൊന്നും ചെയ്യില്ല…!!”
അവൾ മിണ്ടിയില്ല…
“ഈ മൗനം സമ്മതമായി ഞാനെടുത്തോട്ടെ…??” ഞാൻ ചോദിച്ചു….
ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് വാതിലിനടുത്തുപോയി വാതിലടച്ചു… സമയം വൈകിട്ട് 6 മണി ആവുന്നതേയുള്ളു… പുലർച്ചെ 6 ആവാതെ സീതാരാമൻ വരില്ല… അപ്പൊ ഇനി 12 മണിക്കൂർ… അതോർത്തപ്പോൾ എനിക്കൊരു കുളിരുവന്നു..
ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് അവളെ നോക്കി… വൈഷ്ണവി ഒരു ചുരിദാർ ആണ് ഇട്ടിരിക്കുന്നത്… നീലയും മഞ്ഞയും ഇടകലർന്ന ഡിസൈനിലുള്ള ഒരു ചുരിദാർ… അവൾക്ക് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ട്… നീളമുള്ള മുടി പിന്നിലേക്ക് കെട്ടിവെച്ച് അതിൽ മുല്ലപ്പൂവുണ്ട്… സ്ലേഡ് ഒക്കെ കുത്തി നന്നായി ഒതുക്കി കെട്ടിവെച്ച ആ മുടി അവളുടെ ഭംഗിക്ക് ഒരു മാറ്റ് കൂട്ടും…
ഞാൻ പെട്ടന്ന് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് താടിക്ക് കൈകൊടുത്തിരുന്ന അവളുടെ രണ്ടു കയ്യിലും പിടിച്ച് പൊക്കി ഞാൻ അവളെ എന്റെ നേരെ നിർത്തി…
അവൾ പേടിച്ച് കണ്ണുകളടച്ചു… എന്റെ മുഖത്തിന് തൊട്ടുമുന്നിൽ അവൾ വന്നുനിന്നപ്പോൾ അവളുടെ വാസന എന്റെ മൂക്കിലെത്തി… നല്ല പഴുത്ത ചാമ്പക്കയുടെ മണം… കൊതി കടിച്ചുപിടിച്ചുനിന്ന എന്റെ കണ്ട്രോൾ കളയുന്ന സംഭവമായിരുന്നു അത്… അതേപോലെ ചേർത്തു നിർത്തി അവളുടെ റോസാപൂവിതൾ പോലുള്ള ചുണ്ടിൽ ഉമ്മവെക്കാനും അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നിർത്തി അവളുടെ കുഞ്ഞുകുണ്ടിയിൽ അമർത്താനും കൈ തരിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ പിടിച്ചുനിന്നു… അങ്ങനെ തീരേണ്ടതല്ല ഈ കൊതി…